Η ΜΑΝΤΕΙΑ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΜΕΓΑΡΑ

(Πρώτα πρέπει να πω για τους αφελείς ότι : η μαντεία είναι η πρόβλεψη για το μέλλον , ενώ η μαγεία είναι για να βλάψει ή να αποκτήσει κάτι κάποιος ή κάποια ! )

Η μαντεία στην αρχαία Ελλάδα – άρα και στα Μέγαρα – αναπτύχθηκε όπως βλέπουμε ιστορικά από την αρχή των ανθρώπων . Στη Μαντική τέχνη υπήρχαν διάφοροι τρόποι και μέθοδοι . Τα Μαντεία - που ήταν η φυσική εξέλιξη - λειτουργούσαν σχεδόν σε κάθε περιοχή της αρχαίας Ελλάδας , αρκετά από αυτά έφτασαν σε μεγάλη ακμή και λαμπρότητα .

Οι πληροφορίες λόγω της ιδιαιτερότητας της Μαντικής Τέχνης σπανίζουν οπότε δεν γνωρίζουμε αρκετά .

Ας δούμε τα στοιχεία που έχουμε για τα Μέγαρα .

ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ ''Αττικά'' (Μεγαρικά) κεφάλαιο 43 παρ. 1-2

'' Και Αρτέμιδος ιερόν ο Αγαμέμνων εποίησε (ενταύθα) ηνίκα ήλθε Κάλχαντα οικούντα εν Μεγάροις εξ Ίλιον έπεσθαι πείσων '' !

Μετ. Και ιερόν της Αρτέμιδος ο Αγαμέμνων κατασκεύασε , όταν ήλθε δια να πείση τον Κάλχαντα τον κατοικούντα εις τα Μέγαρα , να ακολουθήσει ( αυτόν) εις το Ίλιον ( στην Τροία) !

Όπως βλέπουμε ο Μάντης ΚΑΛΧΑΣ ο σπουδαιότερος όλων κατά την αρχαιότητα που ήταν από τη γενιά των Αμυθαονιδών ασκούσε την Μαντική Τέχνη στα Μέγαρα γύρω στο 1100 π.Χ. (πιθανότατα κατά κάποιους να ήταν Μεγαρίτης ) όπως ήταν φυσικό στα Μέγαρα που ζούσε θα είχε πολλούς άξιους μαθητές .

Στην περιοχή Αιγόσθενα (Πόρτο Γερμανό ) της Μεγαρικής συμπολιτείας υπήρχε μία ακόμα ισχυρή προσωπικότητα της Μαντικής Τέχνης ήταν ο Μελάμπους (αυτός που είχε μαύρα πόδια) . Στα Αιγόσθενα είχε Μαντείο γύρω στα 1500 π.Χ. ο Μελάμπους ήταν γενάρχης ολόκληρου ''μαντικού γένους'' των Μελαμποδιδών που διέσωσε τη Διονυσιακή θρησκεία .

Κατά την εποχή του Πελοποννησιακού πολέμου 431- 404 π.Χ. στα Μέγαρα την Μαντική Τέχνη ασκούσε ο Δορίλειος ο οποιος κατοικούσε κάπου κοντά στη Κρήνη του Θεαγένη . Η τεχνική του Δορίλειου ήταν με 5 ελάσματα που είχαν μεταλλικές ακίδες στο κέντρο . Με κατάλληλους χειρισμούς και προσευχές οι ακίδες έγερναν και έπαιρναν θέσεις και ο Δορίλειος έβγαζε τα συμπεράσματα του .

Επίσης υπάρχει ιστορική αναφορά ότι στα Μέγαρα και συγκεκριμένα στο λόφο Αλκάθου (Αγ. Δημητρίου ) μέσα στην Ακρόπολη , πριν το 600 π.Χ. υπήρχε Μάντης ο οποίος ήταν τυφλός και οι χρησμοί του ήταν πάντοτε σωστοί . Ο Μάντης που στο πέρασμα του χρόνου το όνομά του και η τεχνική του δεν μας είναι γνωστά έχαιρε μεγάλης εκτίμησης και δέους !

Το σπουδαιότερο γραπτό στοιχείο που έχουμε για τα Μέγαρα και την μαντική Τέχνη είναι από τον Παυσανία στο κεφάλαιο 40 παρ. 6

''Μετά δε το τέμενος του Διός , (δηλαδή μετά την Κρήνη του Θεαγένους) οι ανελθόντες εις την ακρόπολην η οποία από τον Φορωνέως Καρός (δηλαδή το 1500 π.Χ. ) καλείτε και μέχρις της εποχής μου ( 130 μ.Χ. ) ακόμη Καρία ( Λόφος Προφήτη Ηλία ) συναντά μεν ναόν του Διονύσου Νυκτελίου , έχει δε κατασκευασθή ιερόν Αφροδίτης επιστροφίας και μαντείον καλούμενον της Νυκτός και ναός χωρίς οροφή του Διός Κονίου ''.

Όπως λέει ο Παυσανίας στα Μέγαρα υπήρχε Μαντείο , αυτό φυσικά θα είχε ιερείς , μάντεις , οινοσκόπους , ιέρειες πυθίες κ.λ.π. Το μαντείο φυσικά ήταν ενεργό στα χρόνια της Ρωμαιοκρατίας διαφορετικά ο Παυσανίας δεν θα το ανάφερε ! 

Περισσότερα για το μαντείο νυκτός :  http://istoriatonmegaron.blogspot.gr/2012/07/blogpost_2464.html

ΠΗΓΗ : ΟΙ ΜΑΝΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ ΣΤΑ ΜΕΓΑΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ 

               ΜΕΛΕΤΗ Σ. ΠΑΠΑΣΙΔΕΡΗ