Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας έκρινε τον πόλεμο με τους Πέρσες στη θάλασσα. Ο Ξέρξης μετά την ήττα του φεύγει από την Ελλάδα και αφήνει τον καλύτερο στρατηγό του το Μαρδόνιο να συνεχίσει την εκστρατεία κατά των Ελλήνων. Ο Μαρδόνιος ενώ έχει ισχυρές δυνάμεις πάει στη Θεσσαλία για να περάσει τον χειμώνα . Από εκεί κάνει ότι μπορεί για να διχάσει τους Έλληνες , αλλά όλες οι προσπάθειες είναι μάταιες .
Ο Μαρδόνιος την άνοιξη εισβάλει στη Βοιωτία και αμέσως μετά καταλαμβάνει και πάλι την Αθήνα . Τα Μέγαρα για εκείνο το διάστημα δεν ήταν στους στόχους του , επειδή είχε πληροφορίες ότι στον Ισθμό που ήταν μόνο πέντε ώρες από τα Μέγαρα , υπήρχε Ελληνικό στρατόπεδο . Εκτός αυτού γνώριζε ότι τα Μέγαρα είχαν κάνει συμπληρωματικά οχυρωματικά έργα και ότι οι Μεγαρείς είχαν αρκετό και εκπαιδευμένο στρατό . Το μόνο που έκανε κατά των Μεγάρων ήταν μικρές αιφνιδιαστικές επιθέσεις για να βλέπει ποιες θα είναι οι αντιδράσεις. Μιά από αυτές ήταν στις Παγές ( Αλεποχώρι ) που ήταν και το Δυτικότερο κομμάτι της Ελλάδας που έφτασε ο στρατός των Περσών . Όταν νύχτωσε οι στρατιώτες για να καταλάβουν αν γύρω τους υπήρχε εχθρικός στρατός έριχναν βέλη , εκεί υπήρχε ένας βράχος από τον οποίο ακουγόταν ένας αναστεναγμός ! πιστεύοντας ότι εκεί υπήρχε υπήρχε εχθρός έριξαν όλα τους τα βέλη μέχρι που αυτά τελείωσαν ! Οι στρατιώτες το πρωί επέστρεψαν στη Θήβα που ήταν και ο Μαρδόνιος , επειδή δεν είχαν βέλη για να χτυπήσουν τον εχθρό τους .
Κατά τον Παυσανία ο βράχος αυτός ήταν στο δρόμο από τα Μέγαρα όπως πλησιάζουμε στις Παγές στα δεξιά πίσω από μιά ρεματιά . Ήταν ένας ψηλός βράχος κομμένος σαν τοίχος με πολλές τρύπες και οι Μεγαρείς του είχαν δώσει το όνομα ''Βράχος που στενάζει'' . Κατά τους Μεγαρείς ο βράχος που αναστέναζε ήταν έργο και θέληση της θεάς Άρτεμης , γι ' αυτό και στα Μέγαρα είχε το όνομα Άρτεμης Σωτήρ .
Στα Μέγαρα γίνεται σύσκεψη στο Πρυτανείο και αποφασίζουν να μην εγκαταλείψουν την πόλη . Μαζί τους είναι και αντιπροσωπείες από την Αθήνα και τις Πλαταιές και αποφασίζουν να πάνε αντιπρόσωποι των τριών πόλεων στο Ισθμό για να πείσουν τους Πελοποννήσιους να προχωρήσουν στην Αττική και την Βοιωτία . Παρά τις άριστες σχέσεις Σπαρτιατών και Μεγαρέων με μεγάλο κόπο , καταφέρνουν να φτάσει στα Μέγαρα δύναμη 1000 Σπαρτιατών που οι Μεγαρείς υποδέχονται με ενθουσιασμό .
Ο Μαρδόνιος όταν μαθαίνει ότι έρχονται δυνάμεις από την Πελοπόννησο υποχωρεί στην πεδιάδα της Θήβας , σαν κίνηση αντιπερισπασμού στέλνει τμήμα του ιππικού του προς τα Μέγαρα , το οποίο δεν φτάνει ποτέ και γυρνάει πίσω με τον υπόλοιπο στρατό .
Οι Ελληνικές δυνάμεις στα μέσα Αυγούστου του 479 π.χ. με αρχηγό τον Σπαρτιάτη στρατηγό Παυσανία ξεκινούν προς τη Βοιωτία . Ο Παυσανίας δεν έχει ιππικό η μάχη στην πεδιάδα των Πλαταιών θα είναι άνιση , γι' αυτό αναπτύσσει τους άνδρες του κατά μήκος , στους πρόποδες και τις πλαγιές του βουνού . Ο Μαρδόνιος που ο αρχικός σκοπός του είναι να περάσουν στην πεδιάδα στέλνει το ιππικό του .
Την πρώτη επίθεση την δέχτηκαν οι Μεγαρείς που ήταν στο κέντρο των Ελληνικών δυνάμεων . Αν και ήταν σε ακατάλληλο έδαφος για άμυνα απωθούν την πρώτη επίθεση , όταν δέχονται και δεύτερη επίθεση ζητούν ενισχύσεις . Κοντά βρίσκονται 300 επίλεκτοι Αθηναίοι οπλίτες και τοξότες οι οποίοι τρέχουν να βοηθήσουν . Σε αυτό το σημείο των μαχών σκοτώνεται ο αρχηγός του Περσικού ιππικού ο Μασίστιος το σώμα του έμεινε στα χέρια των Ελλήνων που το περιέφεραν με άμαξα σε όλο το στρατόπεδο. Μετά από αυτό οι Πέρσες υποχωρούν .
Η πρώτη νίκη των Ελληνικών
δυνάμεων δίνει αισιοδοξία στο στρατόπεδο . Προχωρούν και παρατάσσονται κοντά στις Πλαταιές. Στο κέντρο των Ελληνικών δυνάμεων - που είναι πάντα οι Μεγαρείς - δίνεται μεγαλύτερο βάρος, σε εκείνο το σημείο είναι περισσότερο ενισχυμένες .
Οι μέρες περνούν με μικροσυμπλοκές και κινήσεις τακτικής . Το βράδυ πριν τη μεγάλη αναμέτρηση το πολεμικό συμβούλιο αποφασίζει μερική υποχώρηση προς τις Πλαταιές . Οι Ελληνικές δυνάμεις που είναι στο κέντρο , είναι οι πιο καταπονημένοι από επιθέσεις .Εκεί είναι οι Μεγαρείς , οι Κορίνθιοι κ.α. μετά την μετακίνηση βρίσκονται κοντά στο ναό της Ήρας .
Η ημέρα που έγραψε τον επίλογο στην παρουσία των Περσών σε Ευρωπαϊκό έδαφος ήταν η 27η Αυγούστου του 479 π.Χ. μια ημέρα που αρχικά έδειχνε ότι ο στρατηγός των Ελλήνων και οι γύρω από αυτών θα ήταν νεκροί ! Αλλά σε μια μάχη όλα μπορούν να αλλάξουν , αντί για τον Παυσανία ο νεκρός εκείνη την ημέρα ήταν ο Μαρδόνιος από το χέρι του Σπαρτιάτη Αείμνηστου . Οι Πέρσες όταν κατάλαβαν ότι ο Μαρδόνιος είναι νεκρός εγκατέλειπαν το πεδίο της μάχης. Ενώ οι Έλληνες κατά τον Ηρόδοτο άφησαν ζωντανούς 3000 από τους 260.000 Πέρσες.
Ο Μαρδόνιος την άνοιξη εισβάλει στη Βοιωτία και αμέσως μετά καταλαμβάνει και πάλι την Αθήνα . Τα Μέγαρα για εκείνο το διάστημα δεν ήταν στους στόχους του , επειδή είχε πληροφορίες ότι στον Ισθμό που ήταν μόνο πέντε ώρες από τα Μέγαρα , υπήρχε Ελληνικό στρατόπεδο . Εκτός αυτού γνώριζε ότι τα Μέγαρα είχαν κάνει συμπληρωματικά οχυρωματικά έργα και ότι οι Μεγαρείς είχαν αρκετό και εκπαιδευμένο στρατό . Το μόνο που έκανε κατά των Μεγάρων ήταν μικρές αιφνιδιαστικές επιθέσεις για να βλέπει ποιες θα είναι οι αντιδράσεις. Μιά από αυτές ήταν στις Παγές ( Αλεποχώρι ) που ήταν και το Δυτικότερο κομμάτι της Ελλάδας που έφτασε ο στρατός των Περσών . Όταν νύχτωσε οι στρατιώτες για να καταλάβουν αν γύρω τους υπήρχε εχθρικός στρατός έριχναν βέλη , εκεί υπήρχε ένας βράχος από τον οποίο ακουγόταν ένας αναστεναγμός ! πιστεύοντας ότι εκεί υπήρχε υπήρχε εχθρός έριξαν όλα τους τα βέλη μέχρι που αυτά τελείωσαν ! Οι στρατιώτες το πρωί επέστρεψαν στη Θήβα που ήταν και ο Μαρδόνιος , επειδή δεν είχαν βέλη για να χτυπήσουν τον εχθρό τους .
Κατά τον Παυσανία ο βράχος αυτός ήταν στο δρόμο από τα Μέγαρα όπως πλησιάζουμε στις Παγές στα δεξιά πίσω από μιά ρεματιά . Ήταν ένας ψηλός βράχος κομμένος σαν τοίχος με πολλές τρύπες και οι Μεγαρείς του είχαν δώσει το όνομα ''Βράχος που στενάζει'' . Κατά τους Μεγαρείς ο βράχος που αναστέναζε ήταν έργο και θέληση της θεάς Άρτεμης , γι ' αυτό και στα Μέγαρα είχε το όνομα Άρτεμης Σωτήρ . Στα Μέγαρα γίνεται σύσκεψη στο Πρυτανείο και αποφασίζουν να μην εγκαταλείψουν την πόλη . Μαζί τους είναι και αντιπροσωπείες από την Αθήνα και τις Πλαταιές και αποφασίζουν να πάνε αντιπρόσωποι των τριών πόλεων στο Ισθμό για να πείσουν τους Πελοποννήσιους να προχωρήσουν στην Αττική και την Βοιωτία . Παρά τις άριστες σχέσεις Σπαρτιατών και Μεγαρέων με μεγάλο κόπο , καταφέρνουν να φτάσει στα Μέγαρα δύναμη 1000 Σπαρτιατών που οι Μεγαρείς υποδέχονται με ενθουσιασμό .
Ο Μαρδόνιος όταν μαθαίνει ότι έρχονται δυνάμεις από την Πελοπόννησο υποχωρεί στην πεδιάδα της Θήβας , σαν κίνηση αντιπερισπασμού στέλνει τμήμα του ιππικού του προς τα Μέγαρα , το οποίο δεν φτάνει ποτέ και γυρνάει πίσω με τον υπόλοιπο στρατό .
Οι Ελληνικές δυνάμεις στα μέσα Αυγούστου του 479 π.χ. με αρχηγό τον Σπαρτιάτη στρατηγό Παυσανία ξεκινούν προς τη Βοιωτία . Ο Παυσανίας δεν έχει ιππικό η μάχη στην πεδιάδα των Πλαταιών θα είναι άνιση , γι' αυτό αναπτύσσει τους άνδρες του κατά μήκος , στους πρόποδες και τις πλαγιές του βουνού . Ο Μαρδόνιος που ο αρχικός σκοπός του είναι να περάσουν στην πεδιάδα στέλνει το ιππικό του .Την πρώτη επίθεση την δέχτηκαν οι Μεγαρείς που ήταν στο κέντρο των Ελληνικών δυνάμεων . Αν και ήταν σε ακατάλληλο έδαφος για άμυνα απωθούν την πρώτη επίθεση , όταν δέχονται και δεύτερη επίθεση ζητούν ενισχύσεις . Κοντά βρίσκονται 300 επίλεκτοι Αθηναίοι οπλίτες και τοξότες οι οποίοι τρέχουν να βοηθήσουν . Σε αυτό το σημείο των μαχών σκοτώνεται ο αρχηγός του Περσικού ιππικού ο Μασίστιος το σώμα του έμεινε στα χέρια των Ελλήνων που το περιέφεραν με άμαξα σε όλο το στρατόπεδο. Μετά από αυτό οι Πέρσες υποχωρούν .
Η πρώτη νίκη των Ελληνικών δυνάμεων δίνει αισιοδοξία στο στρατόπεδο . Προχωρούν και παρατάσσονται κοντά στις Πλαταιές. Στο κέντρο των Ελληνικών δυνάμεων - που είναι πάντα οι Μεγαρείς - δίνεται μεγαλύτερο βάρος, σε εκείνο το σημείο είναι περισσότερο ενισχυμένες .
Οι μέρες περνούν με μικροσυμπλοκές και κινήσεις τακτικής . Το βράδυ πριν τη μεγάλη αναμέτρηση το πολεμικό συμβούλιο αποφασίζει μερική υποχώρηση προς τις Πλαταιές . Οι Ελληνικές δυνάμεις που είναι στο κέντρο , είναι οι πιο καταπονημένοι από επιθέσεις .Εκεί είναι οι Μεγαρείς , οι Κορίνθιοι κ.α. μετά την μετακίνηση βρίσκονται κοντά στο ναό της Ήρας .
Η ημέρα που έγραψε τον επίλογο στην παρουσία των Περσών σε Ευρωπαϊκό έδαφος ήταν η 27η Αυγούστου του 479 π.Χ. μια ημέρα που αρχικά έδειχνε ότι ο στρατηγός των Ελλήνων και οι γύρω από αυτών θα ήταν νεκροί ! Αλλά σε μια μάχη όλα μπορούν να αλλάξουν , αντί για τον Παυσανία ο νεκρός εκείνη την ημέρα ήταν ο Μαρδόνιος από το χέρι του Σπαρτιάτη Αείμνηστου . Οι Πέρσες όταν κατάλαβαν ότι ο Μαρδόνιος είναι νεκρός εγκατέλειπαν το πεδίο της μάχης. Ενώ οι Έλληνες κατά τον Ηρόδοτο άφησαν ζωντανούς 3000 από τους 260.000 Πέρσες.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου