Μεγαρίτες όπως ο Γιάννης Λιώγρης, πήραν μέρος στην μάχη της Λειβαδειάς. Λίγες μέρες αργότερα πήραν μέρος στη μάχη στο Κριεκούκι, μάχη γνωστή ως συμπλοκή του Κριεκουκίου. Οι Μεγαρίτες πολέμησαν στην ‘Αλωση της Ακρο- κορίνθου, που έληξε το 1822. Τέλη Νοεμβρίου του 1822, πήραν μέρος στη μάχη στο Παλαμήδι. Την Άνοιξη του 1823 δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα δύο καινούργια στρατόπεδα, ένα στην Πάτρα και ένα στα Μέγαρα. Στο στρατόπεδο των Μεγάρων, ορίστηκε στρατηγός ο Κολόκοτρώνης. Οκτακόσιοι από τους 5300 άνδρες του , ήταν Μεγαρίτες. Ο αριθμός των Μεγαριτών πολεμιστών είναι εντυπωσιακός, αν σκεφτούμε πως όλοι κι όλοι ήταν 1500. Τέλη Μαΐου του 1823, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, ήρθε και έμεινε στα Μέγαρα μαζί με το Εκτελεστικό της Προσωρινής Διοικήσεως της Ελλάδος. Τον Οκτώβριο του 1828, ο Δημήτριος Υψη λάντης πήρε από τα Μέγαρα στρατιώτες για να απελευθερώσει τη Ρούμελη. Την ίδια χρονιά, ήρθε στα Μέγαρα ο Ιωάννης Καποδίστριας για να επιθεωρήσει το στρατόπεδο, κάτι που μπορεί να σημαίνει τους άνδρες που βρίσκονταν στο Τείχος της Αγίας Τριάδας. Τα Μέγαρα, δεν άργησαν καθόλου να επα- ναστατήσουν όπως κάποιοι λάθος ισχυρίζονται. Οι Μεγαρίτες επαναστάτησαν λίγο πιο πριν από την Επανάσταση της 25 ης Μαρτίου. Υπάρχει πλή θος πληροφοριών και ιστορικών γεγονότων, για δεκάδες ακόμα μάχες που έδωσαν οι Μεγαρί- τες μόνοι τους ή μαζί με άλλους εναντίον του εχθρού. Γεγονός είναι πως η στρατιωτική τους οργάνωση ήταν άριστη και πολύ μελετημένη, τόσο αναφορικά με την προσωπική τους οργάνω ση και συνεννόηση για το καλό του αγώνα , όσο και σε σχέση με τη χάραξη στρατηγικής πολιτικής και τις θέσεις της τοποθέτησης των φυλακίων και παρατηρητηρίων. Πολλοί ήταν αυτοί που επαναστάτησαν στα Μέγαρα, αλλά όχι απαραίτητα με καταγωγή από την πόλη μας. Οι πιο σημαντικοί από αυτούς (Μεγαρίτες και μη), ήταν ο Διονύσιος Πανούσης, ο Παπαλευτέρης (αδερφός του Πανούση), ο Παπά- Δημήτρης Σακελάριος, ο Διονύσιος Ευμορφόπουλος, ο Γεώργιος Διδασκαλόπουλος, ο Καρα τάσσος Μπούσκος κ.α. Ο Παπαλευτέρης με τον Παπά-Σακελάριο, κή- ρυξαν στα Μέγαρα την Επανάσταση. Πιθανόν αυτό έγινε στο παρεκκλήσιο του Αγίου Αντωνίου , απέναντι από τη σημερινή εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Η εκκλησία αυτή, ήταν η ενορία των Μεγαριτών κατά την διάρκεια της τουρκοκρατίας και της Επανάστασης. Όμως, ο Σακελάριος δεν την τελείωσε αυτός την Θεία Λειτουργία, γιατί ήταν άυπνος, αφού όλο το βράδυ έφτιαχνε τζιβερτζελέ δηλαδή νίτρο, υλικό που χρειάζονταν για την επόμενή τους μάχη, η οποία ήταν η Άλω- ση των Αθηνών. Ο Παπαλευτέρης και ο Παπαγγελής έψαλαν το Χριστός Ανέστη το οποίο δήλωνε την έναρξη της Επανάστασης. Μετά πήγαν στο σπίτι του Σακελάριου, και εφοδιάστηκαν με τα απαραίτητα. Συναντήθηκαν μαζί με άλλους Με γαρίτες και έφυγαν κατευθείαν για την Αθήνα. Μόλις η Αθήνα αλώθηκε, την παρέδωσαν στους Μεσολογγίτες. Ο αγώνας φυσικά δεν τελείωσε και έφυγαν αμέσως για να ανοίξουν τα Ντερβένια των Γερανείων. Ο Διονύσιος Ευμορφόπουλος, είχε διορισθεί από τον Κολοκοτρώνη ως διοικητής των Δερβενοχωρίων. Ο Γεώργιος Διδασκαλόπουλος θεωρούνταν και αυτός έπαρχος Δερβενοχωρίων. Ο Καρατάσος Μπούσκος, ήταν ίσως και ο σημαντικότερος Μεγαρίτης οπλαρχηγός που τον θε- ωρούσαν ιδίου βεληνεκούς με τον Καραϊσκάκη. Ήταν Μεγαρίτης! Δεν ήταν ο αγωνιστής Βασίλειος Βούσγος από την Βοιωτία και που πολλοί τους συγχέουν. Ο Βούσγος δεν είχε αδέλφια, ενώ ο Καρατάσος Μπούσκος είχε έναν αδελφό όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Μελ. Μπεναρδή «Μεγαρείς και Δερβενοχωρίται» και ο οποίος τον βοήθησε στη συμπλοκή του Κριεκουκίου Άλλοι δύο Μεγαρίτες αγωνιστές αλλά κάτοικοι Αίγινας, ήταν ο Αθανάσιος και ο Σπύρος Μαρκέλλος. Ακόμη, δίπλα στους Μεγαρείς και κυρίως στην Άλωση της Ακροκορίνθου, διακρίθηκε ο Παναγιώτης Γιατράκος, της Ιταλικής οικογένειας Medicci, που σημαίνει γιατρός. Ήταν τότε η πιο πλούσια Αναγεννησιακή οικογένεια. Πολλοί Ιταλοί σαν Φιλέλληνες εγκαταστάθηκαν στα Μέγαρα για να πολεμήσουν μαζί τους, όπως οι οικογένειες των Καμαρέδου και Καλλιόστρα. Μεγαρίτες και Φιλική Εταιρεία- Η θέση Ορκός Πάρα πολλοί Μεγαρίτες, ήταν αυτοί που εί χαν ορκιστεί στη Φιλική Εταιρεία. Στον κάμπο τον Μεγάρων, υπάρχει η τοποθεσία Ορκός ή Όρκος και στο κέντρο περίπου της περιοχής, υπάρχει η τοποθεσία Πηγάδι του Όρκου ή Ορκού. Σε αυτό το πηγάδι, λέγεται πως ορκίστηκαν οι Μεγαρίτες στη Φιλική Εταιρία και από τότε καθιερώθηκε η ονομασία της. Αλλά η ονομασία αυτή, συναντάται από το 1766 σε κάποιο συμβόλαιο της εποχής, χρονολογία που η Φιλική Εταιρεία ήταν απλά ένα όνειρο. Άρα, αυτό είναι μάλλον μία θεωρία που δεν ευσταθεί. Γιάννης Μιχάλαρος ΠΗΓΗ: (Με αντιγραφή από το Μαθητικό Περιοδικό του 3ου Γυμνασίου Μεγάρων ´´μαθητικό περισκόπιο´´ ΙΟΥΝΙΟΣ 2021)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου