ΤΑ ΜΕΓΑΡΑ ΤΟ 307π.Χ. ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΟΡΚΗΤΗ . Ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ο ΠΟΛ. ΠΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΑ ΜΕΓΑΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΚΑΣΑΝΔΡΟΥ - ΑΛΛΑ ΤΑ ΛΕΗΛΑΤΗΣΕ- ΠΡΙΝ ΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΡΑ ΡΩΤΗΣΕ ΤΟΝ ΣΤΙΛΠΩΝΑ ΑΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΤΟΥ ΠΗΡΑΝ ΚΑΠΟΙΟ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ . Ο ΣΤΙΛΠΩΝ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ: (ΔΕΝ ΕΙΔΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΣΟΥ ΝΑ ΚΟΥΒΑΛΑΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ). ΠΗΡΑΝ ΟΜΩΣ ΩΣ ΛΑΦΥΡΟ ΤΟΥΣ ΔΟΥΛΟΥΣ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΜΕΓΑΛΟ ΠΛΗΓΜΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΡΩΝ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑΝ ΝΑ ΟΡΘΟΠΟΔΙΣΟΥΝ ΞΑΝΑ.
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΒΙΚΙΠΑΙΔΙΑ :
Ο Δημήτριος Α' Πολιορκητής (337 - 283 π.Χ.) ήταν ένας από τους Διαδόχους τουΜεγάλου Αλεξάνδρου, κεντρικό πρόσωπο κατά τους αιματηρούς πολέμους που ξέσπασαν γύρω από την επικράτηση στα εδάφη της ανατολικής Μεσογείου μετά το θάνατο του Μακεδόνα στρατηλάτη.
Υπήρξε γιος του επιφανούς στρατηγού του Αλεξάνδρου, Αντίγονου του Μονόφθαλμου, στρατεύματα του οποίου διοίκησε με μεγάλη ικανότητα και την ασιατική αυτοκρατορία του οποίου αποπειράθηκε να αναβιώσει.[1] Αφού απέτυχε να νικήσει τον Πτολεμαίο, σατράπη της Αιγύπτου το 312 π.Χ., και τους Ναβαταίους Άραβες λίγο αργότερα, ο Δημήτριος απελευθέρωσε την Αθήνα από τον Κάσσανδρο το 307 π.Χ., ενώ το 306 π.Χ.υποχρέωσε σε ταπεινωτική ήττα τον Πτολεμαίο στη Σαλαμίνα της Κύπρου.[1] Οι θαυμαστές επιδόσεις του στην ανεπιτυχή Πολιορκία της Ρόδου το 305 π.Χ. του κέρδισαν την επωνυμία «ο Πολιορκητής».[2] Κατόπιν πολέμησε στο πλευρό του Αντίγονου στην καθοριστική Μάχη της Ιψού το 301 π.Χ., όπου ο πατέρας του έχασε τόσο την αυτοκρατορία όσο και την ίδια του τη ζωή.[1] Ο Δημήτριος διατήρησε εδάφη στον ελληνικό χώρο και αφού έθεσε και πάλι την Αθήνα υπό τη σφαίρα επιρροής του, έγινε τελικά κύριος της Μακεδονίας το 294 π.Χ.[1] Κυβέρνησε συνολικά για έξι χρόνια, μέχρι που έχασε το θρόνο του από τους ανταγωνιστές του, Λυσίμαχο και Πύρρο. Παίζοντας το τελευταίο του χαρτί, ο Δημήτριος εξεστράτευσε στην Ασία, όπου και αιχμαλωτίστηκε τελικά από το Σέλευκο το Νικάτορα το 285 π.Χ.[1] Πέρασε την υπόλοιπή ζωή του σε τιμητική αιχμαλωσία στη Συρία, όπου και απεβίωσε το 283 π.Χ. στην ηλικία των 54 ετών.[3]
Σαρωτικός όταν πραγματοποιούσε επιθέσεις και εξαιρετικά ικανός στην κατασκευή πολιορκητικών μηχανών,[4] ο Δημήτριος έμεινε στην ιστορία για τις εντυπωσιακού μεγέθους και φιλοδοξίας εκστρατείες που διεξήγαγε, για την σκανδαλώδη προσωπική του ζωή και για τη μοναδική του ικανότητα να αναγεννάται από τις στάχτες του, γυρίζοντας την τύχη του σε κάθε καταστροφή που του επεφύλαξε ποτέ η Μοίρα, με εξαίρεση φυσικά την τελευταία.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου