(Επειδή έχω μάθει να διορθώνω και να αναγνωρίζω τα λάθη μου, διορθώνω αυτό το θέμα που από λάθος πληροφορίες έγραφα μεγάλα λάθη)
Το μάζεμα του πηλού ήταν ένα έθιμο των γυναικών που σταμάτησε στα τέλη της δεκαετίας του 40.
Η ημέρα του εθίμου ήταν η Πέμπτη της Λαμπρής, παραμονή της Ζωοδόχου Πηγής.Την ημέρα την έλεγαν ΝΕΑ Πέμπτη, όπως οι αρχαίοι το νέο φεγγάρι.
Οι Μεγαρίτισσες πήγαιναν στη θέση ''Πηλός'' στο ρέμα για το δρόμο του Καβαλάρη, η παρέα που μάζευε τον πηλό ήταν ομαδική, κατά γειτονιά. Τον πηλό τον έβαζαν σε ένα μικρό τσουβαλάκι για να έχουν όλο το χρόνο, τον χρησιμοποιούσαν για τα μαλλιά, Ο πηλός που γινόταν αλοιφή για να είναι έτοιμος. Μετά το λούσιμο τα μαλλιά των γυναικών αν ήταν πυκνά ήθελαν και λίγο ξύδι για να χτενιστούν και τελικά γινόντουσαν σα μετάξι . Τα χτένιζαν με τον τσάτσαρη ( ήταν μια αλουμινένια τσατσάρα με αραιά δόντια ) τα έκαναν κοτσίδες τις λουτουρώναν γύρω από το κεφάλι έβαζαν το σαπίσο και μετά το μαντήλι .
Οι γυναίκες για αυτό το έθιμο έπαιρναν μαζί και τα μικρά παιδιά. Μία χρονιά μετά την κατοχή και μέσα στον Εμφύλιο που έμελλε να ήταν η τελευταία του εθίμου. Ένα αγοράκι που μάζευε πηλό για την μάνα του παγιδεύτηκε σε ένα βαθούλωμα σαν σπηλιά και καταπλακώθηκε, χάνοντας τη ζωή του. Το τραγικό αυτό δυστύχημα ήταν η αιτία που το έθιμο αυτό πήρε τέλος με τον ομαδικό τρόπο.
Πρέπει να πούμε ότι κατά την κατοχή οι πρόγονοι μας πουλούσαν πηλό στην Αθήνα για να μπορούν να λούζουν τα μαλλιά τους οι Αθηναίοι . Αλλά αυτό το εμπόριο δεν είχε καμιά σχέση με το έθιμο. Ας μην ξεχνάμε ότι ο πηλός έχει την ιδιότητα να αυξάνει τα μαλλιά .
ΠΗΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ : Βιβλίο ''Η ΖΩΗ ΣΤΑ ΜΕΓΑΡΑ'' ΣΤΕΛΙΟΥ ΧΑΡ. ΓΚΙΝΗ
Το μάζεμα του πηλού ήταν ένα έθιμο των γυναικών που σταμάτησε στα τέλη της δεκαετίας του 40.
Η ημέρα του εθίμου ήταν η Πέμπτη της Λαμπρής, παραμονή της Ζωοδόχου Πηγής.Την ημέρα την έλεγαν ΝΕΑ Πέμπτη, όπως οι αρχαίοι το νέο φεγγάρι.
Οι Μεγαρίτισσες πήγαιναν στη θέση ''Πηλός'' στο ρέμα για το δρόμο του Καβαλάρη, η παρέα που μάζευε τον πηλό ήταν ομαδική, κατά γειτονιά. Τον πηλό τον έβαζαν σε ένα μικρό τσουβαλάκι για να έχουν όλο το χρόνο, τον χρησιμοποιούσαν για τα μαλλιά, Ο πηλός που γινόταν αλοιφή για να είναι έτοιμος. Μετά το λούσιμο τα μαλλιά των γυναικών αν ήταν πυκνά ήθελαν και λίγο ξύδι για να χτενιστούν και τελικά γινόντουσαν σα μετάξι . Τα χτένιζαν με τον τσάτσαρη ( ήταν μια αλουμινένια τσατσάρα με αραιά δόντια ) τα έκαναν κοτσίδες τις λουτουρώναν γύρω από το κεφάλι έβαζαν το σαπίσο και μετά το μαντήλι .Οι γυναίκες για αυτό το έθιμο έπαιρναν μαζί και τα μικρά παιδιά. Μία χρονιά μετά την κατοχή και μέσα στον Εμφύλιο που έμελλε να ήταν η τελευταία του εθίμου. Ένα αγοράκι που μάζευε πηλό για την μάνα του παγιδεύτηκε σε ένα βαθούλωμα σαν σπηλιά και καταπλακώθηκε, χάνοντας τη ζωή του. Το τραγικό αυτό δυστύχημα ήταν η αιτία που το έθιμο αυτό πήρε τέλος με τον ομαδικό τρόπο.
Πρέπει να πούμε ότι κατά την κατοχή οι πρόγονοι μας πουλούσαν πηλό στην Αθήνα για να μπορούν να λούζουν τα μαλλιά τους οι Αθηναίοι . Αλλά αυτό το εμπόριο δεν είχε καμιά σχέση με το έθιμο. Ας μην ξεχνάμε ότι ο πηλός έχει την ιδιότητα να αυξάνει τα μαλλιά .
ΠΗΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ : Βιβλίο ''Η ΖΩΗ ΣΤΑ ΜΕΓΑΡΑ'' ΣΤΕΛΙΟΥ ΧΑΡ. ΓΚΙΝΗ
Αληθεύει το παραπάνω!!...Το παιδάκι που πλακώθηκε ήταν αδερφός της γιαγιάς μου!!..νομίζω το παιδί μόλις ειχε απολυθεί από το στρατό..ειχε αδυναμία στην αδερφή του, η οποία το είχε πάρει για παρέα..ηταν γεροδεμένος κ προσπάθησε να μπει πιο βαθιά μέσα σε μια σπηλιά-άνοιγμα για να βγάλει πιο πολύ πηλό για την αδερφή του...ξαφνικά ξεκόλλησε ένα κομμάτι και τον πλάκωσε...μου έχει περιγράψει το περιστατικό ο πατέρας μου, που του το μετέφερε η μάνα του!...από τότε η γιαγιά μου ήταν συνεχώς θλιμμένη και φορούσε μαύρα...λίγο τα έβγαλε, όταν παντρεύτηκε, κ τα ξαναφόρεσε...θα ρωτήσω τον πατέρα μου πάλι για περισσότερες λεπτομέρειες (κοντεύει 90).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ φίλε, αυτά που έγραψες μαζί με ότι νεότερο από εσένα θα μπει στο αρχικό κείμενο (με το όνομά σου αν θέλεις)
ΑπάντησηΔιαγραφήμέχρι την Τετάρτη του Πάσχα που θα το βάλω στο faceboοk