Το άγαλμα του Βύζαντος βρίσκεται μπροστά από το κτίριο του Μουσικού Ομίλου Μεγάρων στη θέση Πευκάκια Μεγάρων . Ο γλύπτης που το φιλοτέχνησε είναι ο Κωνσταντίνος Κλουβάτος .
Οι εργασίες κατασκευής του ανδριάντα ξεκίνησαν το 1966 ( Ο χαλκός που χρησιμοποιήθηκε, ήταν από χάλκινα σκεύη, που οι συμπολίτες μας τότε έσπευσαν να δωρίσουν για τον ιερό αυτό σκοπό) ολοκληρώθηκαν το 1975 . Πρωταγωνιστές για την δημιουργία του ήταν η ''Λέσχη Προόδου Μεγάρων '' με μέλη του Δ.Σ. τους Ιωάννη Σακελλαρίου , Θεόδωρο Ρούσση , Μελέτιο Χαλόφτη , Ευκλείδη Σχινά , Σπύρο Μπέη , Νικόλαο Νάστο , και Αλφόνσο Παπαγιάννη .
Το 1975 το άγαλμα μπαίνει στη Κεντρική Πλατεία Μεγάρων επί Δημαρχίας Γεωργίου Σχινά .
Το 1985 στα πλαίσια ανακατασκευής της πλατείας ,το άγαλμα πάει σε χώρο πάρκιγκ στη οδό Κολοκοτρώνη (τώρα εκεί είναι τράπεζα και επάνω το παράρτημα Δ.Ο.Υ. ) μετά στο προαύλιο της Τεχνικής Σχολής στο Κουρκούρι και τελικά πίσω από το κτίριο του Μ.Ο. Μεγάρων .
Στις 29 Μαΐου 1992 επί Δημαρχίας Γεωργίου Καστάνη στα πλαίσια εκδηλώσεων Τιμής και Μνήμης για την πτώση της Κωνσταντινούπολης . Με μία σεμνή τελετή το άγαλμα βρίσκει το φυσικό του χώρο , όπως τον είχε καθορίσει ο καλλιτέχνης δημιουργός του με την παρουσία μεγάλου αριθμού συμπολιτών μας .
ΠΗΓΗ: ΠΟΛΙΤΙΚΑ και... άλλα . ΙΩΑΝΝΗ ΝΙΚ. ΓΚΙΝΗ
Οι εργασίες κατασκευής του ανδριάντα ξεκίνησαν το 1966 ( Ο χαλκός που χρησιμοποιήθηκε, ήταν από χάλκινα σκεύη, που οι συμπολίτες μας τότε έσπευσαν να δωρίσουν για τον ιερό αυτό σκοπό) ολοκληρώθηκαν το 1975 . Πρωταγωνιστές για την δημιουργία του ήταν η ''Λέσχη Προόδου Μεγάρων '' με μέλη του Δ.Σ. τους Ιωάννη Σακελλαρίου , Θεόδωρο Ρούσση , Μελέτιο Χαλόφτη , Ευκλείδη Σχινά , Σπύρο Μπέη , Νικόλαο Νάστο , και Αλφόνσο Παπαγιάννη .
Το 1975 το άγαλμα μπαίνει στη Κεντρική Πλατεία Μεγάρων επί Δημαρχίας Γεωργίου Σχινά .
Το 1985 στα πλαίσια ανακατασκευής της πλατείας ,το άγαλμα πάει σε χώρο πάρκιγκ στη οδό Κολοκοτρώνη (τώρα εκεί είναι τράπεζα και επάνω το παράρτημα Δ.Ο.Υ. ) μετά στο προαύλιο της Τεχνικής Σχολής στο Κουρκούρι και τελικά πίσω από το κτίριο του Μ.Ο. Μεγάρων .
Στις 29 Μαΐου 1992 επί Δημαρχίας Γεωργίου Καστάνη στα πλαίσια εκδηλώσεων Τιμής και Μνήμης για την πτώση της Κωνσταντινούπολης . Με μία σεμνή τελετή το άγαλμα βρίσκει το φυσικό του χώρο , όπως τον είχε καθορίσει ο καλλιτέχνης δημιουργός του με την παρουσία μεγάλου αριθμού συμπολιτών μας .
ΠΗΓΗ: ΠΟΛΙΤΙΚΑ και... άλλα . ΙΩΑΝΝΗ ΝΙΚ. ΓΚΙΝΗ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου