Νικόλαος Στρατουδάκης

Ασθενοφόρο, πυροσβεστικό όχημα, αυτοκίνητο για το Εργατικό Κέντρο, περιπολικό όχημα στο Αστυνομικό Τμήμα Μεγάρων, όχημα στο τμήμα Ασφάλειας Μεγάρων, συντήρηση στο Δημοτικό  Ασθενοφόρο (αλλαγή ελαστικών κλπ.), βελτίωση του προαυλίου χώρου στο εξωκλήσι του Αγίου Σαράντη, αγοράζοντας οκτώ στρέμματα γης, στην Ενορία Αγ. Παρασκευή Μεγάρων ήταν αυτός που πρωτοξεκίνησε το συσσίτιο. Σημαντικό κομμάτι της προσφοράς του αποτελεί το κτήριο που φέρει το όνομά του και σήμερα λειτουργεί ως πολιτιστικό κέντρο, ζωντανός χώρος μάθησης και δημιουργίας. Επίσης έφτιαξε ένα μεγάλο Μοναστήρι στο Σχιστό την περίφημη Μόνη Αγίων Πατέρων, ενώ ήταν εκείνος που δημιούργησε την κουζίνα για το συσσίτιο και επί πέντε χρόνια την χρηματοδοτούσε με πάνω από διακόσιες μερίδες. Υπήρξε άνθρωπος με βαθύ αίσθημα αλληλεγγύης, που στήριξε επί δεκαετίες ευάλωτους συμπολίτες. Τα χρήματα που έδινε για τα δέματα τροφίμων στα Μέγαρα Χριστούγεννα - Πάσχα άγγιζαν κάθε φορά τον ετήσιο μισθό ενός εργαζόμενου. Με διακριτικότητα και συνέπεια, ενίσχυσε υπηρεσίες και συλλόγους, χρηματοδότησε υποδομές και προσέφερε λύσεις όπου υπήρχαν ανάγκες. Ο Νικόλαος Στρατουδάκης άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στην πόλη των Μεγάρων με ήθος, γενναιοδωρία και ανιδιοτελή προσφορά. Με βαθύ αίσθημα ευθύνης και αλληλεγγύης στήριξε την πόλη των Μεγάρων και την Μεγαρική κοινωνία. Ο Ν. Στρατουδάκης ήταν δημοτικός σύμβουλος Μεγάρων, του έχει απονεμηθεί η ύψιστη των τιμών με την απονομή μεταλλίου της πόλης το 2006. Δυστυχώς μετά από αυτήν την τιμή έζησε την εκπαραθύρωση του από το Δημαρχείο όπου είχε φτιάξει μια μονάδα προσφοράς τροφίμων σε απόρους και από το Στρατουδάκειο, το χώρο που είχε ο ίδιος δημιουργήσει και συντηρούσε. Ο Νικόλαος Στρατουδάκης έφυγε από το ζωή με πίκρα για τους τοπικούς πολιτικούς.

Διαβάστε περισσότερα

Παρουσία Μεγαριτών σε μάχες και στιγμές της Επανάστασης (Στρατόπεδο Μεγάρων)

Μεγαρίτες όπως ο Γιάννης Λιώγρης, πήραν μέρος στην μάχη της Λειβαδειάς. Λίγες μέρες αργότερα πήραν μέρος στη μάχη στο Κριεκούκι, μάχη γνωστή ως συμπλοκή του Κριεκουκίου. Οι Μεγαρίτες πολέμησαν στην ‘Αλωση της Ακρο- κορίνθου, που έληξε το 1822. Τέλη Νοεμβρίου του 1822, πήραν μέρος στη μάχη στο Παλαμήδι. Την Άνοιξη του 1823 δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα δύο καινούργια στρατόπεδα, ένα στην Πάτρα και ένα στα Μέγαρα. Στο στρατόπεδο των Μεγάρων, ορίστηκε στρατηγός ο Κολόκοτρώνης. Οκτακόσιοι από τους 5300 άνδρες του , ήταν Μεγαρίτες. Ο αριθμός των Μεγαριτών πολεμιστών είναι εντυπωσιακός, αν σκεφτούμε πως όλοι κι όλοι ήταν 1500. Τέλη Μαΐου του 1823, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, ήρθε και έμεινε στα Μέγαρα μαζί με το Εκτελεστικό της Προσωρινής Διοικήσεως της Ελλάδος. Τον Οκτώβριο του 1828, ο Δημήτριος Υψη λάντης πήρε από τα Μέγαρα στρατιώτες για να απελευθερώσει τη Ρούμελη. Την ίδια χρονιά, ήρθε στα Μέγαρα ο Ιωάννης Καποδίστριας για να επιθεωρήσει το στρατόπεδο, κάτι που μπορεί να σημαίνει τους άνδρες που βρίσκονταν στο Τείχος της Αγίας Τριάδας. Τα Μέγαρα, δεν άργησαν καθόλου να επα- ναστατήσουν όπως κάποιοι λάθος ισχυρίζονται. Οι Μεγαρίτες επαναστάτησαν λίγο πιο πριν από την Επανάσταση της 25 ης Μαρτίου. Υπάρχει πλή θος πληροφοριών και ιστορικών γεγονότων, για δεκάδες ακόμα μάχες που έδωσαν οι Μεγαρί- τες μόνοι τους ή μαζί με άλλους εναντίον του εχθρού. Γεγονός είναι πως η στρατιωτική τους οργάνωση ήταν άριστη και πολύ μελετημένη, τόσο αναφορικά με την προσωπική τους οργάνω ση και συνεννόηση για το καλό του αγώνα , όσο και σε σχέση με τη χάραξη στρατηγικής πολιτικής και τις θέσεις της τοποθέτησης των φυλακίων και παρατηρητηρίων. Πολλοί ήταν αυτοί που επαναστάτησαν στα Μέγαρα, αλλά όχι απαραίτητα με καταγωγή από την πόλη μας. Οι πιο σημαντικοί από αυτούς (Μεγαρίτες και μη), ήταν ο Διονύσιος Πανούσης, ο Παπαλευτέρης (αδερφός του Πανούση), ο Παπά- Δημήτρης Σακελάριος, ο Διονύσιος Ευμορφόπουλος, ο Γεώργιος Διδασκαλόπουλος, ο Καρα τάσσος Μπούσκος κ.α. Ο Παπαλευτέρης με τον Παπά-Σακελάριο, κή- ρυξαν στα Μέγαρα την Επανάσταση. Πιθανόν αυτό έγινε στο παρεκκλήσιο του Αγίου Αντωνίου , απέναντι από τη σημερινή εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Η εκκλησία αυτή, ήταν η ενορία των Μεγαριτών κατά την διάρκεια της τουρκοκρατίας και της Επανάστασης. Όμως, ο Σακελάριος δεν την τελείωσε αυτός την Θεία Λειτουργία, γιατί ήταν άυπνος, αφού όλο το βράδυ έφτιαχνε τζιβερτζελέ δηλαδή νίτρο, υλικό που χρειάζονταν για την επόμενή τους μάχη, η οποία ήταν η Άλω- ση των Αθηνών. Ο Παπαλευτέρης και ο Παπαγγελής έψαλαν το Χριστός Ανέστη το οποίο δήλωνε την έναρξη της Επανάστασης. Μετά πήγαν στο σπίτι του Σακελάριου, και εφοδιάστηκαν με τα απαραίτητα. Συναντήθηκαν μαζί με άλλους Με γαρίτες και έφυγαν κατευθείαν για την Αθήνα. Μόλις η Αθήνα αλώθηκε, την παρέδωσαν στους Μεσολογγίτες. Ο αγώνας φυσικά δεν τελείωσε και έφυγαν αμέσως για να ανοίξουν τα Ντερβένια των Γερανείων. Ο Διονύσιος Ευμορφόπουλος, είχε διορισθεί από τον Κολοκοτρώνη ως διοικητής των Δερβενοχωρίων. Ο Γεώργιος Διδασκαλόπουλος θεωρούνταν και αυτός έπαρχος Δερβενοχωρίων. Ο Καρατάσος Μπούσκος, ήταν ίσως και ο σημαντικότερος Μεγαρίτης οπλαρχηγός που τον θε- ωρούσαν ιδίου βεληνεκούς με τον Καραϊσκάκη. Ήταν Μεγαρίτης! Δεν ήταν ο αγωνιστής Βασίλειος Βούσγος από την Βοιωτία και που πολλοί τους συγχέουν. Ο Βούσγος δεν είχε αδέλφια, ενώ ο Καρατάσος Μπούσκος είχε έναν αδελφό όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Μελ. Μπεναρδή «Μεγαρείς και Δερβενοχωρίται» και ο οποίος τον βοήθησε στη συμπλοκή του Κριεκουκίου Άλλοι δύο Μεγαρίτες αγωνιστές αλλά κάτοικοι Αίγινας, ήταν ο Αθανάσιος και ο Σπύρος Μαρκέλλος. Ακόμη, δίπλα στους Μεγαρείς και κυρίως στην Άλωση της Ακροκορίνθου, διακρίθηκε ο Παναγιώτης Γιατράκος, της Ιταλικής οικογένειας Medicci, που σημαίνει γιατρός. Ήταν τότε η πιο πλούσια Αναγεννησιακή οικογένεια. Πολλοί Ιταλοί σαν Φιλέλληνες εγκαταστάθηκαν στα Μέγαρα για να πολεμήσουν μαζί τους, όπως οι οικογένειες των Καμαρέδου και Καλλιόστρα. Μεγαρίτες και Φιλική Εταιρεία- Η θέση Ορκός Πάρα πολλοί Μεγαρίτες, ήταν αυτοί που εί χαν ορκιστεί στη Φιλική Εταιρεία. Στον κάμπο τον Μεγάρων, υπάρχει η τοποθεσία Ορκός ή Όρκος και στο κέντρο περίπου της περιοχής, υπάρχει η τοποθεσία Πηγάδι του Όρκου ή Ορκού. Σε αυτό το πηγάδι, λέγεται πως ορκίστηκαν οι Μεγαρίτες στη Φιλική Εταιρία και από τότε καθιερώθηκε η ονομασία της. Αλλά η ονομασία αυτή, συναντάται από το 1766 σε κάποιο συμβόλαιο της εποχής, χρονολογία που η Φιλική Εταιρεία ήταν απλά ένα όνειρο. Άρα, αυτό είναι μάλλον μία θεωρία που δεν ευσταθεί. Γιάννης Μιχάλαρος ΠΗΓΗ: (Με αντιγραφή από το Μαθητικό Περιοδικό του 3ου Γυμνασίου Μεγάρων ´´μαθητικό περισκόπιο´´ ΙΟΥΝΙΟΣ 2021)

Διαβάστε περισσότερα

Η ΤΡΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

ΜΕ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΣΤΟ FACEBOOK ΤΟΥ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΣΥΓΡΟΤΗΜΑΤΟΣ ΜΕΓΑΡΩΝ

Ο Δεκαπενταύγουστος στα Μέγαρα με την Τράτα της Παναγίας Γράφει ο δάσκαλος μας κος Τζίμης Ηλίας. Της Παναγίας, (κάθε 15 Αυγούστου -το απόγευμα), οι Μεγαρίτισσες πήγαιναν στην « πλαταία», (σημερινή πλατεία Ηρώων ,που γινόταν ο Κυριακάτικος χορός), και τραγουδούσαν χορεύοντας την «Τράτα της Παναγιάς». Τελετουργικός χορός-τύπου στα τρία- σαν τον «Αγιώργη». Έχει σωθεί μόνο το πρώτο στιχάκι με απροσδιόριστο σκοπό. «Τώρα η αγάπη δεν μοιάζει γιατ’ είναι καλοτσαίρι. Της Παναγιάς τσαι ύστερα πιάνει και νοστιμεύγει». Ιδιαίτερος σκοπός, (σαν μοιρολόι). (Αν κάποιος γνωρίζει κι άλλα στιχάκια, μας ενδιαφέρει να τα διασώσαμε). Χόρευαν κι άλλους χορούς, (όπως πάντα), μέχρι, που πήγαιναν στα σπίτια τους. Με τα χρόνια όμως το έθιμο αυτό ατόνησε και οι γυναίκες πήγαιναν εκεί χωρίς να χορεύουν. Τότε οι παπάδες των Μεγάρων με πρωτοβουλία του Αρχιμανδρίτη Κλεόπα, καθιέρωσαν την περιφορά των λειψάνων των Αγίων Μαρτύρων, που γίνεται μέχρι σήμερα. Αυτά για σήμερα -χάριν καταγραφής των εθίμων μας. Καλή Παναγιά σε όλους!!!!

Διαβάστε περισσότερα

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΜΕΓΑΡΑ Επιστράτευση 1974

στην Ελλάδα συνδέθηκε με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Η κήρυξη επιστράτευσης ήταν μια αντίδραση στην κρίση που προκλήθηκε από την εισβολή και είχε ως στόχο την ενίσχυση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Η επιστράτευση του 1974 στην Ελλάδα ήταν μια από τις δύο φορές που κηρύχθηκε επιστράτευση μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Η άλλη ήταν το 1987. Η επιστράτευση του 1974 ήταν μια άμεση αντίδραση στην κρίση που προκλήθηκε από την εισβολή και την κατάληψη μέρους της Κύπρου από την Τουρκία. Η επιστράτευση είχε ως στόχο την ενίσχυση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και την προετοιμασία για ενδεχόμενη σύγκρουση. Η διαδικασία της επιστράτευσης περιελάμβανε την κλήση εφέδρων στον στρατό και την ενεργοποίηση εφεδρικών μονάδων. Πληροφορίες αναφέρουν ότι υπήρξε μεγάλη αμηχανία και αγωνία στους επιστρατευμένους, καθώς δεν υπήρχε σαφής ενημέρωση για την κατάσταση και τους λόγους της επιστράτευσης. Επίσης, αναφέρεται ότι υπήρχαν προβλήματα στην οργάνωση και τον εξοπλισμό των στρατιωτικών μονάδων. Στο θέμα αυτό θα δούμε πως είδαν και πως βίωσαν την επιστράτευση οι δικοί μας άνθρωποι από τα Μέγαρα.Από μαρτυρίες σε προηγούμενη ανάρτηση στην <<Ιστορία των Μεγάρων>>. Σωτηρης Καστανης Ιούλης του 74 κοντά μεσημέρι ρίχναμε μπετόν στην Κινέτα στην οικοδομή του Μπάμπη του Πανταζή πάνω από την Εθνική οδό και αναρωτιομασταν γιατί ήταν γεμάτη από αυτοκίνητα στο ρεύμα προς Αθήνα. Την απορία μας έλυσε ο Σωτήρης οΤουμπανιαρης(σελινος) που κουβαλούσε τότε με το βυτίο νερό. Μας έφερε το τρανζίστορ πού επαιζε εμβατήρια . Είχε γίνει γενική επιστράτευση. Την άλλη μέρα γέμισε ο Μεγαριτικος κάμπος επιστρατους οι οποίοι περιφέρονταν χωρίς φαγητό και νερό ντυμένοι όπως όπως με στρατιωτικα ρούχα, και κοιμόντουσαν νηστικοί κάτω από τά δέντρα περιμένοντας εντολές να φύγουν για τόν Έβρο. Αμέσως οι Μεγαρίτες ανταποκρίθηκαν με ότι μπορούσε ο καθένας, άλλοι με αυγά βραστά δεκάδες θήκες άλλοι με ψωμιά, ζυμωναν τότε, άλλοι με έτοιμα φαγητά άλλοι κρασί, λάδι , ελιές νερό, κοτόπουλα ψητά, μια αυθόρμητη κινητοποίηση του Μεγαριτικου Λαού που κράτησε πάνω από μήνα και άφησε άφωνους τους υπεύθυνους Αξιωματικούς αλλά και τους ίδιους τους επιστρατους με την Αυτάρκεια και το Μεγαλείο του. • Eleni Kolliali Αυτο μου το έλεγε ο πατέρας μου...πολλα έκαναν οι Μεγαριτες τοτε μεχρι παστίτσιο ταψιά ολόκληρα είχαν φτιάξει για το κόσμο..εχω τόσες λεπτομέρειες που νόμιζα οτι ηταν παραμύθι... Σωτηρης Καστανης Eleni Kolliali Ήταν πολύς ό κόσμος και ήταν παντού Στο σταθμό στο δρόμο τού Αλεποχωρίου στην Αγία Βαρβάρα στο γερμανικό δρόμο και τις απογευματινές ώρες έρχονταν οι συγγενείς τών επιστρατευμένων για να τους δουν • Eleni Kolliali Σωτηρη τωρα ρωτούσα τη μανα μου και μου είπε οτι ηταν ο κουμπάρος γιατρος καρδιολόγος στο Καντήλι και πήγαιναν φαγητά για όλους Spiros Molos Eleni Kolliali Κάθε μέρα η μάνα μου έβραζε ένα λεβετη αυγά (300περιπου) και κάθε απογιομα τα πηγαίναμε με τον πατέρα μου στον κάμπο , για να φάει ο κόσμος . • Spiros Molos Απόλυτα αληθινό Σωτήρη . Εδώ κάθε βράδυ γινόταν γλέντι σ'ολον τον κάμπο . Φαγητά , κρασιά , τραγούδια , σε αντίθεση με τους Θηβαίους που άφησαν τον κόσμο νηστικό και διψασμένο . • Eleni Kolliali Spiros Molos σα τους Μεγαριτες στη φιλοξενία δεν υπάρχει πουθενά...εδω τους Αλβανούς τους βάλανε στα σπίτια και κάποιοι το εκτιμούν και το λενε μεχρι σημερα... • Ιωάννης Μιχάλαρος Spiros Molos και όχι μόνο αυτό. Οι. Αρβανίτες όσοι τους έδιναν νερό τους το χρεώνανε. Ακόμα και στις μέρες μας το 2007 που ήμουν φαντάρος εγώ στον σταθμό του τραίνου στην Θήβα πούλαγαν 3€ το καλαμάκι σκέτο χωρίς καν ψωμί • Despoina Efstratiou Spiros Molos αυτο το επιβεβαιωνω κι εγω, γιατι εκει ηταν ο νονος του αδελφου μου και μας ελεγε οτι πεθαιναν στη πεινα!! Παναγιώτης Σταμπόλας Πολύ πιτσιρικάς τότε αλλά θυμάμαι πολύ καλά, μέσα από το φορτηγάκι του πατέρα μου, να μοιράζω αυγά βρασμένα και ψωμί που είχε ζυμώσει η μάνα μου, στους φαντάρους που ήταν απλωμένοι στον κάμπο... Αφιλοκερδώς φυσικά..... Σε αντίθεση,όπως έλεγαν οι ίδιοι, με άλλες περιοχές της Ελλάδος πού εκμεταλλευόντουσαν την κατάσταση οι ντόπιοι, για να βγάλουν κέρδος.... Αυτά ας τα βλέπουν κάποιοι που βρίζουν τους μεγαρίτες.. οι Μεγαρίτες σίγουρα δεν είναι τέλειοι έχουμε και εμείς τα στραβά μας και τα ανάποδα μας όμως κατά βάθος έχουμε καλή καρδιά και καλοσύνη. • Marioanna Ml Αυτό μου το είπε ενας κυριος από τις Σέρρες που τότε δούλευε στα Ναυπηγεια και βρέθηκε εδώ στην επιστράτευση...είπε πως πάντα θα σέβεται τους Μεγαρείς γιατι σε άλλες περιοχές, ζητούσαν δύο δραχμές για ένα ποτηρι νερό...ενώ στα Μέγαρα εδωσαν ο,τι είχαν! • Σωτηρης Καστανης Αγόραζαν κούτες με τσιγάρα και τά μοίραζαν στους επιστρατους • Τασος Μερικας Μου έχει πει ο θείος μου ο Γιώργος Καρατάσου λης,... Οι μεγαρίτες μοιράζαμε φαγητα.. τα αυτοκίνητα ήταν γεμάτα αυγά και τα μοίραζαν στον κόσμο • Spiros Kalozoumis ΤΟΤΕ ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΑ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ ΣΤΟ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ Ο ΕΝΑΣ ΑΔΕΛΦΟΣ ΜΟΥ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΣΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΙΧΕ ΑΚΟΥΣΤΗ ΟΤΙ ΒΟΥΛΙΑΞΕ ΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΡΑΒΙ ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΓΚΙΟΥΖΕΤΕΠΕ Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΝΑΥΑΡΧΙΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΟΝ ΠΑΠΑΛΙΑ ΕΙΧΑΝ ΠΑΕΙ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΝΕΑ ,,,,ΛΟΙΠΟΝ Ο ΑΛΛΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ ΜΟΥ ΜΑΚΑΡΙΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΕΜΙΖΑΝ ΤΟ ΒΥΤΙΟ ΜΕ ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΣΤΡΑΤΟΥΣ ΝΑ ΠΙΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΛΗΘΟΥΝΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝΑ ΑΚΟΥΣΑ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΟ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΡΙΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΑΥΓΩΝ ΚΑΙ ΦΑΓΗΤΩΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΗΜΕΡΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ ΕΝΑ ΔΙΠΛΑΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΜΟΛΙΣ ΑΚΟΥΣΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΡΑ ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΕΡΑΣΕ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΕΠΕΙΔΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΕΙΧΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΡΙΤΕΣ ΔΕΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΡΑ ΕΜΕΙΣ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΝΥΣΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΝΕΡΟ ΠΙΝΑΜΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΓΟΥΡΙΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΓΟΥΡΝΑ ΠΟΥ ΕΠΙΝΑΝ ΟΙ ΑΓΕΛΑΔΕΣ ΣΤΟΝ ΚΑΜΠΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΙΣ ΧΩΡΙΟΝ ΑΣΗΜΕΝΙΟΝ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΒΙΒΛΙΟ • Αργυρω Μουρτζουκου Έτσι είναι και εγώ θυμάμαι η μάνα μου είχε πάρει αγκαζε τον φούρνο του Κουφαλη κι έκανε τρία τέσσερα ζυμώματα την ημέρα και τα πήγαινε στην Αγία Βαρβάρα και στον Άγιο Στέφανο • Ελενη Ξεκουκη Στην αυλη στο πατρικο μου ειχε βαλη οι γονεις μου ενα λεβετι και εβραζαν αυγα κοι ο φουρνος στην 28 Οκτωμβριου εβαλε και ζημωσε στις 5 το απογευμα αυγα και φρεσκο ψωμι τα πηγαν οι γειτονια οι αντρες και ο Πατερουλης μου αυτα ειναι γεγονοτα που εγιναν και ειναι αληθεια Κυριάκος Πάνου 20 Ιουλίου 2020 · Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 20 Ιουλίου 1974 ημέρα Παρασκευή βράδυ, που μας πήρε η χούντα και μας πέταξε (κυριολεκτικά, αλλά και εντελώς ξαφνικά) στον Έβρο. Τέρμα πάνω δεξιά, εκεί που καρφώνουν την πινέζα στον χάρτη. Χωρίς καμμία οργάνωση και υποδομή στοιχειώδους έστω διαβίωσης, από πλευράς καθαριότητας, σίτισης, διαμονής. Οι φωτογραφίες τα λένε όλα... Υπηρετούσαμε τη θητεία μας τότε. Και η Μοίρα Αυτοκινούμενου Πυροβολικού στην Αλεξανδρούπολη στην οποία με είχαν στείλει ήταν χαρακτηρισμένη ως "ανεπιθυμήτων" από τη χούντα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ήταν η μέρα που έγινε η (μιλημένη) εισβολή στην Κύπρο. Όλα αποδείχτηκαν στην πορεία, όπως και η προδοσία από τη χούντα των τότε ένστολων (!!!) "Ελλήνων" και το θάψιμο στη συνέχεια της υπόθεσης από τους μετέπειτα πολιτικούς ''κυβερνήτες''.

Διαβάστε περισσότερα

ΝΗΣΟΣ ΜΕΓΑΡΙΔΑ

Η Μεγαρίδα είναι νησί στο λιμάνι της Νάπολης στην Ιταλία. Στα Ιταλικά ονομάζεται Isolotto di Megaride. Στο νησί υπάρχει κάστρο με την ονομασία Καστέλ ντελ Όβο. Οι πρώτοι άποικοι ήταν κάτοικοι από την Κύμη, Χαλκίδα και Ροδίτες που έκτισαν την Παλαιόπολη – Νεάπολη, η οποία είναι η σημερινή Νάπολη. Ήταν από τις πρώτες αποικίες της Μεγάλης Ελλάδας. Κατά τον Στράβωνα το νησί αποτελούσε αποικία από Ροδίτες γύρω στον 9ο με 8ο αιώνα π.Χ. και ήταν σημαντικό εμπορικό κέντρο. Αρχικά το νησί απείχε μερικά μέτρα από την ξηρά, αλλά με την πάροδο των χρόνων έγιναν μικρές προσχώσεις στη θάλασσα και συνδέεται με την Νάπολη. Η Σειρήνα Παρθενόπη λατρευόταν στο νησί από τους πρώτους άποικους (η Παρθενόπη έπεσε και πνίγηκε όταν ο Οδυσσέας πέρασε με τους συντρόφους του χωρίς να σταματήσει από το θέλγητρο της φωνής της) Το πτώμα της βρέθηκε σε μια παραλία της Ιταλίας που ήταν τότε οι άποικοι από την Κύμη και την Χαλκίδα, την έθαψαν σε μνήμα και γύρω από το σημείο ίδρυσαν την πόλη τους. Αρχικά είπαν την πόλη Παρθενόπη μετά Παλαιόπολη και τελικά έγινε Νεάπολη – Νάπολη. Στην περιοχή υπήρχαν συγκρούσεις μεταξύ Ελλήνων και Ετρούσκων μέχρι που οι τελευταίοι αρχικά πήραν την περιοχή. Το 474 π.Χ. οι Έλληνες καταφέρνουν να εδραιώσουν την υπεροχή τους. Η περιοχή αλλάζει με νέους οικισμούς και προστατευόμενο εμπορικό κέντρο από πύργους. Εκεί αλλάζει και η ονομασία και η νέα πόλις γίνεται Νεάπολις. Οι αρχαιολογικές έρευνες βρήκαν στο νησί 4 βυθισμένες σήραγγες και ένα δρόμο 3 μέτρων με αμαξοτροχιές, σε μια πλευρά του κάστρου βρέθηκε τάφρος 6 μέτρων. Σήμερα, το νησί και το κάστρο που είναι χτισμένο πάνω σε αυτό, είναι γεμάτο από πολυάριθμες ταβέρνες και εστιατόρια.

Διαβάστε περισσότερα

Από τα Μέγαρα και τη Σμύρνη

Τον Μάϊο του 1919 ο Ελληνικός στρατός αποβιβάστηκε στην Σμύρνη. Οι κάτοικοι της περιοχής έχουν κατέβει στην προκυμαία γιορτάζουν και υποδέχονται τους στρατιώτες όπως έπρεπε. Εκεί είναι και ο Μεγαρίτης Γιάννης Τουμπανιάρης που είχε καταγεί στο εκτρατευτικό σώμα. Λίγες μέρες αργότερα στην περαντζάδα των Σμυρνιών στην προκυμαία ο Γιάννης συναντά την Χρυσάνθη. ΄΄Θεέ μου, πόσο όμορφη είναι΄΄ λέει ο Γιάννης, η Χρυσάνθη τον ακούει και χαμογελά με το κοπλιμέντο. Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος για τα δύο νέα παιδιά. Τον πρώτο καιρό είχαν μυστικές συναντήσεις, η γειτονιά της Χρυσάνθης άρχισε την σιγομουρμούρα. ΄΄Είδαμε τις κόρες σου με έναν στρατιώτη. Μάλλον τις κορτάρει.’’ Η ντροπή μεγάλη, ένας στρατιώτης με την μεγάλη κόρη. Δεν γινόταν να σχολιάζει ο κόσμος. Ο Τουμπανιάρης που είναι από περιοχή που έχει αυστηρούς ηθικούς κανόνες, για να μην δημιουργεί προβλήματα σύντομα ζητάει το χέρι της από τον πατέρα της. Ο αρραβώνας κανονίζεται και όλο το Καρατάσι συγχαίρει τη μέλλουσα νύφη για την τύχη της να πάρει ένα όμορφο παλικάρι που υπηρετεί για την πατρίδα. Τα κεράσματα, τα γλυκά και ευχές δεν κρατάνε για πολύ και η μοίρα έχει άλλα σχέδια για την χαρά τους. Το μικρασιατικό μέτωπο υποχωρεί. Η Σμύρνη δεν είναι ασφαλής πόλη. Ο Γιάννης προτείνει στην Χρυσάνθη να εγκαταλείψουν τη Σμύρνη, αλλά ο πατέρας της είναι ανένδοτος. Νομίζει ότι ο γαμπρός τώρα που ήρθαν τα σκούρα θέλει να το βάλει στα πόδια και να εξαφανιστεί. Ο Γιάννης δεν το βάζει κάτω προτείνει να τον ακολουθήσει όλη η οικογένεια. Η Χρυσάνθη δεν μπορεί να ακολουθήσει, ο λόγος στον πατέρα της είναι νόμος. Ξεσπά σε κλάματα και θυμώνει με την τύχη της. Πάνω στα νεύρα της του πετάει το δαχτυλίδι και διαλύει τον αρραβώνα. Ο Γιάννης φεύγει με απογοήτευση. Οι κάτοικοι της Σμύρνης με τα γεγονότα να τρέχουν είναι οι τελευταίοι και απροετοίμαστοι που πρέπει να φύγουν. Η Ειρήνη μάνα της Χρυσάνθης με τις τρεις κόρες της επιβιβάζεται όπως όπως σε μιά βάρκα και καταφέρνουν να σωθούν. ¨Οταν έφθασαν στην Ελλάδα κάθε μέρα πρωί πρωί πήγαιναν στον Πειραιά να αναζητήσουν στο πλήθος διασωθέντες συγγενείς και φίλους. Τυχαία εκεί ένας στρατιώτης που ήταν στη Σμύρνη με τον Τουμπανιάρη αναγνωρίζει την Χρυσάνθη. Μόλις τα νέα έφθασαν στον Γιάννη πάει να την βρει. Στη τσέπη του έχει το δαχτυλίδι των αρραβώνων τους. Έτσι λοιπόν αρραβωνιάζονται για δεύτερη φορά. Ο γάμος έγινε σύντομα και αποκτούν δύο παιδιά τον Νικόλαο και την Νιόβη. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΡΩΝ βρήκε αυτή την αληθινή ιστορία στο ΄΄Pontos News΄΄ ΄΄Το δαχτυλίδι που επεστράφη΄΄ είναι απο το βιβλίο ΄΄22 Ιστορίες΄΄ εκδ. Ελληνική Αρχειακή Εταιρεία.

Διαβάστε περισσότερα