Από τα Μέγαρα και τη Σμύρνη

Τον Μάϊο του 1919 ο Ελληνικός στρατός αποβιβάστηκε στην Σμύρνη. Οι κάτοικοι της περιοχής έχουν κατέβει στην προκυμαία γιορτάζουν και υποδέχονται τους στρατιώτες όπως έπρεπε. Εκεί είναι και ο Μεγαρίτης Γιάννης Τουμπανιάρης που είχε καταγεί στο εκτρατευτικό σώμα. Λίγες μέρες αργότερα στην περαντζάδα των Σμυρνιών στην προκυμαία ο Γιάννης συναντά την Χρυσάνθη. ΄΄Θεέ μου, πόσο όμορφη είναι΄΄ λέει ο Γιάννης, η Χρυσάνθη τον ακούει και χαμογελά με το κοπλιμέντο. Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος για τα δύο νέα παιδιά. Τον πρώτο καιρό είχαν μυστικές συναντήσεις, η γειτονιά της Χρυσάνθης άρχισε την σιγομουρμούρα. ΄΄Είδαμε τις κόρες σου με έναν στρατιώτη. Μάλλον τις κορτάρει.’’ Η ντροπή μεγάλη, ένας στρατιώτης με την μεγάλη κόρη. Δεν γινόταν να σχολιάζει ο κόσμος. Ο Τουμπανιάρης που είναι από περιοχή που έχει αυστηρούς ηθικούς κανόνες, για να μην δημιουργεί προβλήματα σύντομα ζητάει το χέρι της από τον πατέρα της. Ο αρραβώνας κανονίζεται και όλο το Καρατάσι συγχαίρει τη μέλλουσα νύφη για την τύχη της να πάρει ένα όμορφο παλικάρι που υπηρετεί για την πατρίδα. Τα κεράσματα, τα γλυκά και ευχές δεν κρατάνε για πολύ και η μοίρα έχει άλλα σχέδια για την χαρά τους. Το μικρασιατικό μέτωπο υποχωρεί. Η Σμύρνη δεν είναι ασφαλής πόλη. Ο Γιάννης προτείνει στην Χρυσάνθη να εγκαταλείψουν τη Σμύρνη, αλλά ο πατέρας της είναι ανένδοτος. Νομίζει ότι ο γαμπρός τώρα που ήρθαν τα σκούρα θέλει να το βάλει στα πόδια και να εξαφανιστεί. Ο Γιάννης δεν το βάζει κάτω προτείνει να τον ακολουθήσει όλη η οικογένεια. Η Χρυσάνθη δεν μπορεί να ακολουθήσει, ο λόγος στον πατέρα της είναι νόμος. Ξεσπά σε κλάματα και θυμώνει με την τύχη της. Πάνω στα νεύρα της του πετάει το δαχτυλίδι και διαλύει τον αρραβώνα. Ο Γιάννης φεύγει με απογοήτευση. Οι κάτοικοι της Σμύρνης με τα γεγονότα να τρέχουν είναι οι τελευταίοι και απροετοίμαστοι που πρέπει να φύγουν. Η Ειρήνη μάνα της Χρυσάνθης με τις τρεις κόρες της επιβιβάζεται όπως όπως σε μιά βάρκα και καταφέρνουν να σωθούν. ¨Οταν έφθασαν στην Ελλάδα κάθε μέρα πρωί πρωί πήγαιναν στον Πειραιά να αναζητήσουν στο πλήθος διασωθέντες συγγενείς και φίλους. Τυχαία εκεί ένας στρατιώτης που ήταν στη Σμύρνη με τον Τουμπανιάρη αναγνωρίζει την Χρυσάνθη. Μόλις τα νέα έφθασαν στον Γιάννη πάει να την βρει. Στη τσέπη του έχει το δαχτυλίδι των αρραβώνων τους. Έτσι λοιπόν αρραβωνιάζονται για δεύτερη φορά. Ο γάμος έγινε σύντομα και αποκτούν δύο παιδιά τον Νικόλαο και την Νιόβη. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΡΩΝ βρήκε αυτή την αληθινή ιστορία στο ΄΄Pontos News΄΄ ΄΄Το δαχτυλίδι που επεστράφη΄΄ είναι απο το βιβλίο ΄΄22 Ιστορίες΄΄ εκδ. Ελληνική Αρχειακή Εταιρεία.

Διαβάστε περισσότερα

Δερματοστιξία (tatau) στα αρχαία Μέγαρα

Τατουάζ (tatau) η ρίζα της λέξης είναι από την Πολυνησία και σημαίνει σημαδεύω. Σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι το κάνουν σαν σημάδι ομορφιάς και ιδιαιτερότητας. Η Ελληνική ονομασία του είναι ΔΕΡΜΑΤΟΣΤΙΞΙΑ. Δερματοστιξία στην αρχαία Ελλάδα έκαναν στους αιχμάλωτους, τους δούλους, τους εγκληματίες και στους λιποτάκτες. Αντίθετα σε άλλους αρχαίους λαούς ήταν ιερά και αποτελούσαν ένδειξη ανδρείας και δυναμισμού. Κατά τον Ηρόδοτο οι Έλληνες έμαθαν την τεχνική από τους Πέρσες τον 6ο αιώνα π.Χ. και ήταν μέθοδος ποινής. Το ότι οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν την δερματοστιξία ντροπή το βλέπουμε μόνο από μία ταφική επιγραφή, αφιερωμένη σε ένα Μεγαρίτη με το όνομα Πόλλις του 480π.Χ. Η επιγραφή γράφει '' ο Πόλλις, αγαπημένος γιός του Ασώπιχου, δεν πέθανε δειλός, αλλά έχασε την ζωή του στα χέρια των εχθρών, χωρίς να του κάνουν δερματοστιξία''. Βλέπουμε το πόσο σοβαρό θέμα ήταν τότε, για να χάσει την ζωή του ένας Μεγαρίτης για μην γίνει σε αυτόν αυτό που σήμερα αρκετοί πληρώνουν για να φτιάξουν.

Διαβάστε περισσότερα

Κουρμουλοί και ισημερίες

Οι μυστήριοι -"Κουρμουλοί" τοπική ονομασία- (η οποία είναι παραφθορά - κατά την Δωρική συνήθεια - της Λατινικής λέξης cumulus που σημαίνει: σωρός, συσσώρευση) λόφοι των Μεγάρων. Πολλά μπορεί να ακούσει κάποιος για τους Κουρμουλούς των Μεγάρων που λένε εδώ στα Μέγαρα. Είναι λόφοι οι οποίοι από ότι βλέπει το ανθρώπινο μάτι του κάθε υποψιασμένου δεν είναι φυσικοί και κρύβουν καλά το μυστικό τους.

Οι μυστηριώδης και καθόλου φυσικοί ή τυχαίοι για το σημείο που βρίσκονται ”κουρμουλοί '' στους πρόποδες του Καβαλάρη έχουν ιδιότητες που μόνο όσοι έτυχε να διαβάσουμε την γραφή του αείμνηστου καθηγητή Dr Στέλιου Γκίνη γνωρίζουμε. ‘Όπως έγραφε ο Dr Στέλιος Γκίνης: Ο αριστερός κουρμουλός λόγω της θέσης του έχει τις εξής ιδιότητες εάν είσαι στην κορυφή του και αγναντεύεις, Στις 21 Ιουνίου θα δεις τον ‘Ήλιο να ανατέλλει από την κορυφή της Καρίας ( Προφήτη Ηλία) – Σημείο ‘’Α’’- στις 22 Δεκεμβρίου ανατέλλει από το μεγάλο νησί της Πάχης – Σημείο ‘’Γ’’ και στις ισημερίες 22 Μαρτίου και 21 Σεπτεμβρίου από την κορυφή της Μινώας δηλαδή το λόφο του Αη – Γιώργη της Πάχης – Σημείο ‘’Β’’-. Το σχέδιο του καθηγητή μας βοηθάει να δούμε τον κουρμουλό και τα 3 σημεία ανατολής του Ηλίου. Η σελίδα νιώθει την ανάγκη να συμπληρώσει ότι για τους κουρμουλούς λέγονται τα μύρια όσα, κάποιοι παλιότερα είχαν και σχέδια στο ίντερνετ για υπόγειες αίθουσες κλπ όλα αυτά είναι χωρίς καμία απόδειξη και δεν μπορεί να γίνει καμία καταγραφή. Το μόνο σίγουρο είναι αυτά που μας άφησε ο Dr Στέλιος Γκίνης και μπορεί όποιος θέλει σε αυτές τις ημερομηνίες να το δει αν είναι εκεί στην Ανατολή του Ηλίου.

Διαβάστε περισσότερα

Πυρκαγιά στα Γεράνεια όρη 2021

 

19 Μαΐου 2021 ώρα 21:45

Σε έναν ελαιώνα πίσω από σπίτια στο Σχίνο Κορινθίας ξεπετάγεται μια φωτιά, μιά φωτιά που γρήγορα απλώνεται. Παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες αυτή η μικρή φωτιά θα γίνει η αιτία να καεί το μεγαλύτερο τμήμα των Γερανείων απο το Σχίνο μέχρι την περιοχή Αλεποχωρίου του Δήμου Μεγαρέων.

Παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των πυροσβεστών η μάχη ήταν άνιση. Μέσα σε λίγα λεπτά οι άνθρωποι έχαναν σπίτια, αμπέλια , ελιές , μελίσσια, τα πεύκα που πελέκαγαν για ρετσίνι και πάλευαν μέσα στη νύχτα με τα στοιχεία της φύσης.

Άλογα , σκύλοι, ελάφια, αλεπούδες, κυκλοφορούν γδαρμένα, ματωμένα, με εγκαύματα και δεν είναι και εύκολο να βρουν τροφή και νερό μέσα στα καμένα δάση, οι φιλόζωοι εθελοντές ήταν αυτοί που πήραν το βάρος να σώσουν τα ζώα, όπως κάνουν σε κάθε πυρκαγιά.

Οι αιτίες ήταν πολλές, πρώτα από όλα οι πυροφύλακες έχουν κοπεί και οι αντιπυρικές ζώνες που υπήρχαν παλιά δεν υπάρχουν. Αυτό το θέμα με τις αντιπυρικές ζώνες όσους αγαπάμε το δάσος , μας πονάει και θα μας πονάει πάντα, επειδή ξέρουμε ότι θα μπορούσε να είχε σωθεί το μεγαλύτερο κομμάτι από τα δάση μας.

Η καταστροφή από 19 – 22 / 5 / 2021 ήταν 71.310 στρέμματα αγροτοδασικής έκτασης, αν υπολογίσουμε και τα 56.000 στρεμμάτα που κάηκαν στην πυρκαγιά της Κινέττας, τα Γεράνεια έχασαν συνολικά 127.310 στρέμματα αγροτοδασικής έκτασης μέσα σε 3 χρόνια.

Διαβάστε περισσότερα

Το κάψιμο του Ιούδα στα Μέγαρα

 

ΜΕ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΛΛΗΣΗ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΜΕΓΑΡΩΝ 

ΤΟ Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ 23/4/2022

Το κάψιμο του Ιούδα στα Μέγαρα το Μεγάλο Σάββατο.

Περιγραφή από τον Τζίμη Ηλία

Στα Μέγαρα, τα παιδιά μάζευαν ξύλα (κλαριά) το απόγευμα του Μ. Σαββάτου.

Παρέες - από κάθε ενορία - γύριζαν στους δρόμους και φώναζαν "ένα ξύλο τη Λαμπρή ο Ιούδας να καεί".

Αυτά τα ξύλα που μάζευαν τα πηγαίναν στο προαύλιο της εκκλησιάς τους (στην άκρη).

Με το φως της Αναστάσεως έβαζαν φωτιά και με το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ έριχναν στην φωτιά τον "Ιούδα" - ένα ανθρώπινό ομοίωμα από τσουβάλι γεμάτο άχυρα - και τον έκαιγαν.

Άλλοι κρέμαγαν τον Ιούδα σε αγχόνη πάνω από
την φωτιά και τον έκαιγαν.

Αυτά δεν τα πρόλαβα εγώ.

Μου τα είχαν διηγηθεί αυτοί που τα έζησαν.

Το έθιμο αυτό σταμάτησε στα Μέγαρα λίγο πριν τον πόλεμο του 1940.

Η φωτογραφία είναι από κάψιμο του Ιούδα που γίνεται ακόμα και σήμερα σε άλλες περιοχές της Ελλάδας.

Διαβάστε περισσότερα

Τριμερόπιτα

 

Την εβδομάδα την καθαρή που έχει αρχή από την Καθαρά Δευτέρα οι ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΜΕΝΕΣ νύφες πήγαιναν στα πεθερικά τους την ημέρα Τετάρτη και πάντα το απόγευμα, την Τριμερόπιτα για την πεθερά και ένα μπουκάλι κόκκινο αρετσίνοτο κρασί για τον πεθερό. Κάποιες συνήθιζαν να πηγαίνουν και στις νονές των παιδιών τον πρώτο χρόνο.

Λέγεται Τριμερόπιτα επειδή είναι η πίτα των τριών ημερών της νηστείας Δευτέρας-Τρίτης- Τετάρτης που κάποιοι πιστοί Χριστιανοί έκαναν και κάνουν ακόμη νηστεία.

Η νύφη ζύμωνε ένα νηστίσιμο αφράτο ψωμί με μυρωδικά. Το στόλιζε με ''ξόμπλια'' (σχέδια ψωμιού) από την ίδια ζύμη και το έψηνε. Μετά το άλειφε με μέλι, ζάχαρι και κανέλλα.

Η νύφη πήγαινε με τα κατηφένια επειδή αυτή η κίνηση ήταν επίσημη, μαζί της υπήρχε και ένα αγόρι που ήταν στην ζωή οι γονείς του που βαστούσε το κρασί, ακριβώς όπως και στους Μάηδες.

Η Τριμερόπιτα ήταν μέσα σε ένα πανέρι στολισμένη με μία καλαμάτα, είχε σχήμα πίτας που από λάθος εδώ την λέμε κουλούρα (αφού δεν έχει τρύπα). Η Τριμερόπιτα πήγαινε περνώντας από τους κεντρικούς δρόμους των Μεγάρων και η νύφη την κρατούσε ψηλά στον ώμο της.

Η πεθερά θα φίλευε σαν ''αντίδωρο'' την νύφη με κάτι φαγώσιμο το οποίο έβαζε στο πανέρι.

Το πρωί της Πέμπτης τα πεθερικά θα γλώσσιζαν την Τριμερόπιτα, στο τέλος δηλαδή της αυστηρής νηστείας.

Από τότε που το έθιμο γινόταν σωστά μέχρι σήμερα έχουν γίνει του κόσμου τα απίστευτα!!!

Τα πρώτα χρόνια άρχισαν να βάζουν κουφέτα και λουλουδάκια από το κήπο τους, μετά τα λουλούδια έγιναν σύνθεση από ανθοπωλείο, φυσικά με τα χρόνια η Τριμερόπιτα έγινε δουλειά του φούρναρη, άλλοι φέρνουν συγγενείς για να φέρουν δώρα στην νύφη. Το κορυφαίο λάθος είναι ότι υπάρχουν νύφες που κοντεύουν να γίνουν γιαγιάδες και πάνε ακόμα στην πεθερά τριμερόπιτα.

Παροιμιώδης είναι η φράση στα Μέγαρα '' με γυρνάς σαν την Τριμερόπιτα'' για όποιον τον ταλαιπωρούν σε μετακινήσεις.

Διαβάστε περισσότερα