ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΜΕΓΑΡΑ

  

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ ΟΙ ΜΕΓΑΡΙΤΕΣ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΕΠΑΙΡΝΑΝ ΤΑ ΒΑΓΙΑ . ΕΠΡΕΠΕ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΑ ΒΑΓΙΑ  ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΓΙΑ 3 ΜΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ . ΜΕΤΑ ΤΑ ΕΙΧΑΝ ΓΙΑ ΤΑ ΦΑΓΗΤΑ .

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

ΟΛΗ ΤΗΝ Μ. ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΟΙ ΜΕΓΑΡΙΤΕΣ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΝΗΣΤΕΥΑΝ .

 

Μ. ΤΕΤΑΡΤΗ

ΤΗΝ Μ. ΤΕΤΑΡΤΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΕΛΑΙΟ ΟΙ ΜΕΓΑΡΙΤΙΣΕΣ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΣΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΒΡΑΖΑΝ ΒΑΓΙΟΝΕΡΟ ΜΑΖΙ ΜΕ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΡΣΙΝΟ ΕΠΙΤΑΦΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΡΟΖΥΜΙ . ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΖΥΜΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΕΠΑΙΡΝΑΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΥΜΩΣΟΥΝ ΤΙΣ ΠΑΣΧΑΛΙΝΕΣ ΚΟΥΛΟΥΡΕΣ .

Μ. ΠΕΜΠΤΗ

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΠΑΙΡΝΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Η ΚΑΘΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΠΡΟΖΥΜΙ ΓΙΑ ΝΑ ΖΥΜΩΣΟΥΝ .

ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΡΩΝ ΕΒΑΦΑΝ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΑΥΓΑ , ΕΝΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΜΑΥΡΗ ΚΟΤΑ ΤΟ ΕΒΑΖΑΝ ΣΤΟ ΕΙΚΟΝΟΣΤΑΣΙΟ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΧΡΟΝΟ . Η ΜΠΟΓΙΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΧΥΘΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ Ή ΜΕΤΑ ΑΠΟ 40 ΜΕΡΕΣ .

ΤΟ ΙΔΙΟ ΒΡΑΔΥ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ  ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΞΕΝΥΧΤΟΥΣΑΝ , ΕΒΑΖΑΝ ΚΕΡΙΑ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ . ΕΝΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΔΥΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ,ΤΑ ΕΒΓΑΖΑΝ ΜΙΣΟΚΑΜΕΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΟΥΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΑΝΑΒΟΥΝ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΩΡΕΣ .

Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

ΟΙ Μεγαρίτισες έψαλαν στο σπίτι το μοιρολόι της Παναγίας :

Σήμερον μαύρος ουρανός

σήμερον μαύρη μέρα,
σήμερον εσταυρώσανε,
τον πάντων βασιλέα.
Σήμερον όλοι θλίβονται
και τα βουνά λυπούνται.
Σήμερον έβαλαν βουλήν
οι άνομοι Εβραίοι,
οι άνομοι και τα σκυλιά
οι τρισκαταραμένοι.
Σαν κλέφτη τον επιάσανε
και σαν φονιά τον πάνε
και στου Πιλάτου τις αυλές
εκεί τον τυραγνάνε.
Κι' η Παναγιά η δέσποινα
κ' οι άλλες οι γυναίκες
έπιασαν το στρατί στρατί,
στρατί το μονοπάτι.
Το μονοπάτι τς' έβγαλε
μεσ' στου ληστή την πόρτα.
Τηρά δεξιά, τηρά ζερβά,
κανέναν δεν γνωρίζει.
Τηρά και δεξιότερα
βλέπει τον Άγιο Γιάννη
-Άγιε μου Γιάννη Πρόδρομε
και βαπτιστή του γυιού μου
μην είδες τον υιγιόκα μου
και σένα δάσκαλό σου;
-Δεν έχω γλώσσα να σου πω
γλώσσα να σου μιλήσω,

δεν έχω χεροπάλαμο,

για να σού τονε δείξω.

Βλέπεις εκείνον τον γυμνό,
τον παραπονεμένο,
οπού φορεί πουκάμισο
στο αίμα βουτημένο;
Οπούναι τα ματάκια του
ραμμένα με μετάξι,
κι οπού φορεί στην κεφαλή
αγκάθινο στεφάνι;
Εκείνος είναι ο γυιόκας σου
και μένα δάσκαλός μου…

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΖΥΜΩΝΑΝ  ΤΣΕΡΑΜΙΔΟΠΙΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΖΥΜΙ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ . ΟΙ ΤΣΕΡΑΜΙΔΟΠΙΤΕΣ ΛΕΓΟΝΤΟΥΣΑΝ ΑΝΕΒΑΤΕΣ ΕΠΕΙΔΗ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΖΥΜΑΡΙ ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΙΝΕ ( ΦΟΥΣΚΩΝΕ ) ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΨΗΜΕΝΕΣ ΣΕ ΚΕΡΑΜΙΔΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΕΙΧΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΝΟΜΑ . ΟΙ ΤΣΕΡΑΜΙΔΟΠΙΤΕΣ ΤΡΩΓΟΝΤΟΥΣΑΝ ΟΛΗ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΤΗΣ Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΕΠΕΙΔΗ ΗΤΑΝ ΝΗΣΤΙΣΙΜΕΣ.

ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΧΤΥΠΟΥΣΑΝ ΠΕΝΘΙΜΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ .

ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΣΤΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΥΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ ΝΑ ΑΝΑΨΟΥΝ ΤΑ ΚΑΝΤΗΛΙΑ , ΚΕΡΙΑ ΚΑΙ ΜΟΙΡΟΛΟΓΟΥΣΑΝ .

ΟΙ ΝΕΕΣ ΚΟΠΕΛΕΣ ΣΤΟΛΙΖΑΝ ΤΟΝ ΕΠΙΤΑΦΙΟ ME ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΦΕΡΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ .  ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ  ΕΙΧΑΝ ΤΗΝ <<ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ>> . 

 ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ  ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΡΩΝ ΗΤΑΝ ΜΥΡΟΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΕΨΕΛΝΑΝ :  <<ΑΙ ΓΕΝΕΑΙ ΠΑΣΑΙ >> , <<Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΟ>> , <<ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ>> ( Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ  ΕΜΕΝΕ ΜΕ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΙΑ 40 ΜΕΡΕΣ ) ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΤΑΦΙΟ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΚΕΡΙΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΦΥΛΑΧΤΑ ΓΙΑ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΩΡΕΣ .

Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ

ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ  ΣΤΙΣ 10.00 ΤΟ ΠΡΩΐ ΟΙ ΠΑΠΑΔΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΨΑΛΤΕΣ ΕΨΕΛΝΑΝ ΤΟ << ΑΝΑΣΤΑ Ο ΘΕΟΣ >> ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥΣ ΕΡΑΙΝΕ ΜΕ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ .

ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΕΠΑΙΡΝΑΝ ΤΟ ΑΡΝΙ ( ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΨΥΓΕΙΑ ) ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΤΡΟΦΙΜΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ .

ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΕΨΕΛΝΑΝ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΟ <<ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ >> ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΚΟΙΝΩΝΟΥΣΑΝ .

ΜΕ ΤΙΣ ΛΑΜΠΑΔΕΣ ΑΝΑΜΜΕΝΕΣ ΓΥΡΝΟΥΣΑΝ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑΝ ΣΤΑΥΡΟ ΜΕ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ  ΑΝΑΒΑΝ ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ ΠΟΥ ΚΑΛΟ ΗΤΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕ  ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ ΓΙΑ 40 ΜΕΡΕΣ ( ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΣΒΗΝΕ ΕΠΑΙΡΝΑΝ ΑΠΟ ΑΛΛΟ ΣΠΙΤΙ )

ΕΤΡΩΓΑΝ ΤΗΝ ΜΑΓΕΙΡΙΤΣΑ ΚΑΙ ΤΣΟΥΓΚΡΙΖΑΝ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΑΥΓΑ .

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

ΑΝΑΒΑΝ ΦΩΤΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΝΙ ΠΟΥ ΤΟ ΣΟΥΒΛΙΖΑΝ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ . ΤΟ ΓΛΕΝΤΙ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΜΕ ΑΦΘΟΝΟ ΜΕΓΑΡΙΤΙΚΟ ΚΡΑΣΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ .

ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ <<ΑΓΑΠΗ >>

ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΦΤΙΑΧΝΑΝ ΕΝΑ ΣΤΑΥΡΟ ΑΠΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΜΕΡΟΣ ΕΙΧΕ ΕΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟ ΜΑΝΤΗΛΙ ΠΟΥ ΛΕΓΟΤΑΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ ( ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΜΑΝΤΗΛΙ ΕΙΧΕ ΜΕΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ , ΕΒΑΖΑΝ ΚΟΚΚΙΝΟ ΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΕΝΩ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΗΤΑΝ ΛΑΒΑΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ) ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΠΑΙΡΝΑΝ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΛΑΘΙ ΠΟΥ ΤΟ ΚΡΑΤΟΥΣΕ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΣΑΧΑΝΑΤΑΡΗΣ (ΤΑΜΙΑΣ) .

ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΑΠΟ ΣΠΙΤΙ ΣΕ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΑΝ ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΙΔΙΟΤΥΠΟ ΧΟΡΟ ΤΩΝ ΜΕΓΑΡΩΝ ΤΑ ΡΟΥΣΑΛΙΑ :

Καλώς σ' έβραμε αφέντη, άρχοντά μου και λεβέντη
Να στα πούμε τα Ρουσάλια, πέστε τα ρε παλικάρια
Να στα πούμε σένα πρώτα, που σε βρήκαμε στην πόρτα
Και ξυστέρου της κυράς μας και της ρουσοπέρδικάς μας
Κάτω σ' ένα περιβόλι, δάφνη και μηλιά μαλώνει
Δάφνης πήρα εγώ κλωνάρι, να με πάρει το ποτάμι
Να με πάει δύση-δύση, κάτω στη γιαλέρνια βρύση
Όπου πλένουν οβριοπούλες, καματίζουν τουρκοπούλες
Βάλε το δεξί σου χέρι, μες στην αργυρή σου τσέπη
Βγάλε το εικοσιπεντάρι, δος το του σαχανατάρη
Να σας πούμε Χριστός Ανέστη, που ετάφη και ανέστη.