Θ. ΤΣΕΚΕΣ ( ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΜΕΓΑΡΩΝ 1943 - 1945 )

(ΜΕ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK ,  ΑΠΟ ΘΕΜΑ  ΤΟΥ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗ ΜΑΣ  κ. Κώστα Χατζηδημητρίου )     

                                         Ο κατοχικός Δήμαρχος Θεόδωρος Τσεκές  

Αυτή τη φορά το σχόλιό μου αφορά ένα Δήμαρχο της πόλης μας, που είναι… διαφορετικός από τους άλλους Δημάρχους! 1. Είναι «ξένος», δηλαδή μη Μεγαρίτης, Θηβαίος στην καταγωγή. 2. Είναι διορισμένος από τους Γερμανούς και όχι εκλεγμένος. 3. Είναι φαρμακοποιός και θείος ενός συμφοιτητή μου που διατηρεί σήμερα φαρμακείο στη Θήβα. Κι αυτός Θεόδωρος Τσεκές. Βρίσκομαι στα Μέγαρα από το 1980. Όταν διαπίστωσα ότι υπάρχει δρόμος που ονομάζεται Θ. Τσεκέ, παραξενεύτηκα. Μου θύμισε ένα συμφοιτητή μου. Παραξενεύτηκα όμως και με το επίθετο που δεν ήταν «Μεγαρίτικο». Ρωτώ και μαθαίνω ότι ήταν φαρμακοποιός, δηλαδή συνάδελφος και μάλιστα οι Μεγαρίτες έτρεφαν μεγάλη αγάπη και εκτίμηση για το πρόσωπο του. Αυτό, να πω την αδυναμία μου, με κολάκεψε και θέλησα να μάθω περισσότερα. Και πράγματι βρήκα πολλά στοιχεία στο βιβλίο του π. Δημάρχου και αγαπητού φίλου Χρ. Σύρκου «Οι Δήμαρχοι της πόλεως των Μεγάρων». Ο Θεόδωρος Τσεκές διορίστηκε από τους Γερμανούς(1943-1945) Δήμαρχος της πόλης, λόγω της μόρφωσης και της γνώσης Ιταλικών και Γερμανικών. Επιτέλεσε το καθήκον του με γνώμονα όχι το συμφέρον του κατακτητή αλλά με γνώμονα να στηρίζει με κάθε τρόπο το λαό της πόλης μας, έχοντας μάλιστα και υπόγειες επαφές με την αντίσταση. Στα Μέγαρα, μια Κυριακή απόγευμα, Έλληνες πατριώτες σκότωσαν έναν Ιταλό στην «Έξω Βρύση»(μαρτυρία Ελένης Τσίγκρη). Την Δευτέρα το πρωί με εντολή του Γερμανού φρούραρχου περικυκλώθηκαν τα Μέγαρα και οι Γερμανοί συνέλαβαν από τα σπίτια τους άνδρες. Βρέθηκαν 250 και τους πήγαν για εκτέλεση στην πλατεία Ηρώων. Τότε ο Δήμαρχος Θεοδ. Τσεκές, πήγε στο Γερμανό φρούραρχο και ζήτησε την αναστολή της εκτέλεσης, διαφορετικά αυτός θα ήταν ο πρώτος που θα εκτελεστεί. Τότε ο Γερμανός Φρούραρχος κάμφθηκε, και έτσι ο Τσεκές πέτυχε την απελευθέρωση των. Αυτός ήταν ο Τσεκές! Ο Θ. Τσεκές, ο πατριώτης, ο αγαπημένος φαρμακοποιός των Μεγαριτών, είχε παντρευτεί τη Δήμητρα Ξεκούκη και ευτύχησε να είναι Δήμαρχος στις 9 Οκτωβρίου 1944, στις 4:10 το απόγευμα, όταν έφυγε ο τελευταίος Γερμανός στρατιώτης. Πέθανε το 1972 και όλα αυτά τα χρόνια διατηρούσε φαρμακείο στη Γ. Μενιδιάτη, 100 μέτρα δεξιά πριν την εκκλησία της «Παναγίας».