Ο Τρύγος στα παλιά Μέγαρα

Ο τρύγος τα παλιά τα χρόνια στα Μέγαρα ξεκινούσε κοντά στην ημέρα του Σταυρού .

Τα αμπέλια που ήταν στου Ζάχουλι , τα Λιακωτά και του Μαυραντζα ήταν αυτά που έπρεπε να τρυγηθούν νωρίτερα , έτσι λοιπόν όλη η οικογένεια μαζί με άλλους συγγενείς - και αν το αμπέλι ήταν μεγάλο – μαζί με εργάτες ξεκίναγαν μόλις χάραζε , με το κάρο ή τη σούστα .

Μόλις έφταναν στο αμπέλι έκαναν την ευχή : ''άντε ώρες καλές , χίλιες τάλιες '' (Τάλια ήταν το χάλκινο σκέυος που μετρούσαν για να γεμίσουν τα βαρέλια από τη στέρνα του πατητηριου και το έλεγαν και μέτρο) Αμέσως μετά άρχιζαν να δουλεύουν τα γκατζούνια και να κόβουν τα σταφύλια .

Τα σταφύλια έμπαιναν στην κόφα (μίκρο καλάθι) και μετά περνούσε κάποιος που τα μάζευε στα κοφίνια (μεγάλα καλάθια).

Γύρω στις 12 το μεσημέρι έκαναν μια ώρα διάλειμμα για φαγητό , την μέρα του Σταυρού έτρωγαν φασολάδα επειδή είναι νηστεία , τις άλλες μέρες έτρωγαν ρέγκα , τυρί , ντομάτα και ψωμί .

Ο τρύγος έφτανε μέχρι το σούρουπο επειδή το βράδυ είχαν να πατήσουν τα σταφύλια στο πατητήρι.

Κάπου εκεί μέσα στη νύχτα ή νωρίς το πρωί ερχόταν το κάρο να πάρει το μούστο και μετά θα έπεφταν για ύπνο για να σηκωθούν νωρίς το πρωί για να συνεχίσουν την ίδια δουλειά .

Αν το αμπέλι ήταν μικρό και τελείωνε σε μια μέρα ερχόταν κάρο που έπαιρνε τα σταφύλια και τα πήγαινε στη Σούμα που ήταν τα πατητήρια . Στα Μέγαρα είχαμε δύο Σούμες η μία ήταν εκει που είναι τώρα το σχολείο στην Έξω Βρύση και η δεύτερη πριν τη γέφυρα της Πάχης στα δεξιά .

Με τον ίδιο τρόπο γινόταν ο τρύγος και στις άλλες περιοχές που ήταν ψηλότερα Χάνι , Μάζι κ.λ.π. που τα σταφύλια τα μάζευαν μέχρι μέσα Οκτωβρίου .

Από τα παλιά πατητήρια υπάρχουν αρκετά που σώζονται μέχρι σήμερα, στο πέρασμα των ετών αρκετά έγιναν δωμάτια και άλλα τα ''έφαγε'' ο χρόνος !!!